Το ιερατείο περιφρονεί κοινωνία, νόμους κι ανθρώπινες ζωές, κι η Δικαιοσύνη να μην τολμά να Το θίξει

[Πώς χωνεύεται κάτι τέτοιο; Πώς γίνεται αποδεκτό από την ίδια την κοινωνία, ακόμη και από τους ίδιους τους πιστούς;]

φωτο: Eurokinissi-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Δικαιοσύνη και θεία κοινωνία

του ©Γιώργου Σταματόπουλου στην ΕφΣυν

Αυτό πάλι με την Πολιτεία, εν προκειμένω τη Δικαιοσύνη, να μην τολμά να θίξει το ιερατείο έχει καταντήσει κλαυσίγελως για το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα. Ολοι οι

Ελληνες σε καραντίνα, οι ιερείς όμως το βιολί τους. Και έχουν δίκιο αφού ουδείς τους παρενοχλεί έστω. Τι κι αν ο μητροπολίτης Κέρκυρας, ο Νεκτάριος, δικάστηκε για ανυπακοή στην εφαρμογή των απαγορευτικών μέτρων – στο τέλος αθωώθηκε πανηγυρικά. Δεν είναι καιρός να σταματήσει αυτός ο εμπαιγμός; Διότι τι άλλο είναι η αθώωσή του;

Είναι να απορεί κανείς για την τόση εξάρτηση του πολιτικού κόσμου από τους θρησκευτικούς ηγέτες [για φαντάσου, ηγέτες!]. Είναι ελεύθεροι βεβαίως να πράττουν οτιδήποτε γουστάρουν μεταξύ τους, αφού τους έχει δοθεί αυτό το προνόμιο, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν από άμβωνος, που να έχει σχέση όμως με τη θρησκευτική πίστη και τα μυστήρια που τελούνται στις εκκλησίες, δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνουν στην Πολιτεία και την επιστήμη και μάλιστα να πηγαίνουν κόντρα σε αυτές. Συνέχεια →