Μακρυγιάννης: Ένας (μισαλλόδοξος) Ρωμιός [Με την ευκαιρία του μύθου της 25ης του Μάρτη]

Το ορθόδοξο ιερατείο μισούσε τους ξένους ιεραπόστολους, αφ’ενός γιατί του καταπατούσαν το οικόπεδό του, αφ’ετέρου γιατί ανέσυραν από τον κάλαθο των αχρήστων το ενοχλητικό «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη«, που εξέθετε το ραχάτι τους ανεπανόρθωτα. Ο Άννινος διηγείται πως ο Παπουλάκης την αγιοποίηση του οποίου δρομολόγησαν οι Καντιώτης- Μουλατσιώτης(θεατρόφιλος

ηγούμενος), βρίσκοντας σε κάποιο αντίτυπο της Οκτωήχου την λέξη «αγγλικαί» αντί του «αγγελικαί» από τυπογραφικό λάθος, «έφερε το αντίτυπον….και το ανεγίγνωσκεν εις επήκοον του απαίδευτου όχλου» που φανατιζόταν με τους «Λουθηροκαλβίνους» που διέστρεφαν τα ιερά γράμματα. To 1839 η «Φιλορθόδοξη Εταιρεία» απαιτούσε «καταδίωξιν και εξαφάνισιν από την Ελλάδα όλων των αμερικανικών σχολείων και των από τας Βιβλικάς Εταιρίας εκδοθέντων βιβλίων ανεξαιρέτως». 

Oι προτεστάντες ιεραπόστολοι κυρίως Αμερικανοί που πίστευαν στην παροχή παιδείας, φορείς ενός πουριτανικού μεν αλλά σαφώς φιλελεύθερου και ανθρωπιστικού πνεύματος για τα δεδομένα της ορθόδοξης και οθωμανικής Ανατολής, ήλθαν σε αναπόφευκτη σύγκρουση με τον Μεσαίωνά της: «Ο έλληνας επίσκοπος και ο Πασάς έχουν ενωθεί στη διάπραξη κάθε είδους καταπίεσης. Γι’αυτούς ο προτεσταντισμός αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερου μίσους…», διαπιστώνει το 1855 ο Hamlin. 

Ο Αμερικανός φιλάνθρωπος Ιωνάς Κινγκ (εικ.1, ως καθηγητής & ιεραπόστολος στη Συρία), ήλθε το 1828 εδώ, παντρεύτηκε μια Ελληνίδα, έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τον Καποδίστρια και άρχισε το ανθρωπιστικό του έργο, ιδρύοντας παράλληλα σχολεία και διδάσκοντας το Ευαγγέλιο, προσέχοντας να μην προσβάλλει την λαϊκή πίστη. Συνέχεια →