Ρόδος - 24-25 Μάη 1976

ΕΦ/ΔΑ “ΕΞΟΡΜΗΣΗ”, ΜΑΗΣ 1976

24, 25 του Μάη.  Πέρασαν κιόλας 37 χρόνια απο κείνες τις μέρες του 1976, μα οι μνήμες είναι ακόμα ζωντανές, σε μας τουλάχιστον που ζήσαμε τότε τα γεγονότα.  Ήταν η πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας που καράβια του Αμερικάνικου Στόλου θα επισκέπτονταν τη Ρόδο.   Με το αντιαμερικάνικο αίσθημα σε έξαρση λόγω χούντας, κυβέρνηση Καραμανλή και ΗΠΑ θέλησαν τότε να μπαλώσουν τα αμπάλωτα και να δοκιμάσουν μέχρι πού άραγε να φτάνει αυτός ο αντιαμερικανισμός, πόση άραγε η ανοχή του λαού.  Για πεδίο δοκιμής

επιλέχτηκε η Ρόδος που στο κάτω κάτω ήταν πάντα απο τους αγαπημένους σταθμούς των Αμερικανών.

Η είδηση για την άφιξη του “στόλου” είχε κυκλοφορήσει απο μέρες.  Ήταν τότε που τα κόμματα της Αριστεράς μπορούσαν ακόμα να συνεννοηθούν και να σχεδιάσουν κοινές δράσεις.  Ο “Δημοκρατικός Συνδεσμος Ροδίων”  συστέγαζε τις κομματικές νεολαίες –ΚΝΕ, Ρήγας, Ν. ΠΑΣΟΚ- μα και κάθε άλλον δημοκράτη.  Εκεί γίνανε οι πρώτες κουβέντες για αντίδραση και τα πρώτα σχέδια για κινητοποιήσεις.  Απο κεί μεταφέρθηκαν στις μαθητικές κοινότητες.  Απο κεί ξεκίνησαν συνεννοήσεις με το Εργατικό Κέντρο –τότε που το εργατικό κίνημα εκφραζόταν ακόμα ενιαία προς τα έξω.  Ήταν μια κίνηση που σιγά σιγά φούντωσε, ξαπλώθηκε μέσα στον λαό της Ρόδου, για να ξεφύγει στο τέλος από κάθε σχεδιασμό και “καθοδήγηση” και να ξεσπάσει αυθόρμητα όπως δεν είχε ξαναγίνει στην πρόσφατη ιστορία της Ρόδου.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… τα Αμερικάνικα αποβατικά να προκαλούν προσπαθόντας να δέσουν μια στην Κολώνα μια στον προβλήτα μπρός στο Ακταίον κι εμείς – ο λαός- να τρέχουμε πάνω κάτω απο το ένα μέρος στο άλλο να τους εμποδίσουμε. Να θυμηθούμε τη νεολαία, αγόρια και κορίτσια, που ξεχύθηκε στους δρόμους για να βρεθεί αντιμέτωπη με την βαρβαρότητα της τοπικής Χωροφυλακής που όταν είδε πως χάνει το παιχνίδι κάλεσε απο την Αθήνα τα μεγάλα της αδέλφια, τα ΜΑΤ, για να μετρέψουν τη Ρόδο σε κόλαση φωτιάς και δακρυγόνων.  Να θυμηθούμε τη νεολαία όρθια, απτόητη μπροστά στην κρατική βία, να ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο κάτω απο καταρρακτώδη βροχή και μπροστά απ’ όλους δυο πανέμορφα Ελληνόπουλα, αγόρι και κορίτσι, να κρατούν περήφανα απλωμένη την σημαία, μούσκεμα κι αυτή, σαν ασπίδα λες και ξόρκι ενάντια σε ξένη και ντόπια βία.

Να θυμηθούμε τον αυθορμητισμό και τους αυτοσχεδιασμούς -τα φορτηγά με φρέσκα τρόφημα με προορισμό τα καράβια που οι οδηγοί τους τα γύρισαν πίσω για να παραδώσουν το φορτίο τους στο Νοσοκομείο, “Δωρεά του Αμερικάνικου Ναυτικού”.   Την Ρένα την Κάσδαγλη που σύμφωνα με το κατηγορητήριο της δίκης που ακολούθησε  “… αναρριχηθείσα επι κιγκλιδώματος προέτρεπε τα πλήθη…” ή την κυρία Γιακουμίνα απο την Αρχάγγελο που επιτέθηκε σε χωροφύλακα “…αποσπάσα την αστυνομικήν αυτού ράβδον, θραύσασα την δερματίνην αυτής λαβήν…”.   Να θυμηθούμε τα κρατητήρια της Καζέρμας και της Ασφάλειας με τον Διοικητή Χρυσανθακόπουλο να μην ξέρει πώς θα μας μεταφέρει εκατό μέτρα παραπέρα στο Δικαστήριο –τόσο κακό γινόταν στους δρόμους -  και τον κυρ Γάννη τον Παστρικό και τον Πάνο τον Μιχαηλίδη να κρατούν το ηθικό μας ψηλά και να μας διηγούνται με χαμόγελο τις δικές τους εμπειρίες, μπροστά στις οποίες οι δικές μας ήταν σαν ανοιξιάτικο πίκνικ.

Στο τέλος της 25 Μάη, ο απολογισμός είναι 81 τραυματίες (58 ιδιώτες και 23 Αστυνομικοί) ενώ έχουν συλληφθεί 28, που αργότερα θα παραπεμθούν σε δίκη.

Το πρωί της 26ης Μάη, τα Αμερικάνικα πλοία βιράρουν άγκυρες χωρίς ουτέ ένα πόδι αμερικανικο να έχει πατήσει Ροδίτικο χώμα.  Θα περάσουν πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια, πριν τολμήσουν να μας ξαναεπισκεφτούν.

ΠΗΓΗ:http://pavlidiscartoons.com/blog/?p=1583