Χρόνια πολλά Ελλάδα

2014 σε λίγες ώρες και όσο και αν όλοι μιλούν για τρία χρόνια κρίσης, στην ουσία πρόκειται για τη συμπλήρωση δέκα ετών παρακμής και συνεχόμενης ολίσθησης της οικονομίας και της κοινωνίας της Ελλάδας. Πολλούς συμφέρει να ξεχνούν ότι όλο αυτό που ζούμε σήμερα ξεκίνησε το 2004 αμέσως μετά από μια χρονιά ορόσημο. Η χρονιά στην οποία η Ελλάδα διοργάνωσε το απόλυτο γεγονός, την Ολυμπιάδα της Αθήνας.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν αρκετοί εγκεφαλικά ανάπηροι που ρίχνουν το ανάθεμα στην διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων με επιχειρήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με το κόστος αυτών. Η αλήθεια είναι ότι το εγκεφαλικό νεύρο δεν είναι αρκετά ενεργό ώστε να καταλάβουν πως το μοναδικό λανθασμένο ήταν η διαχείριση των Ολυμπιακών αγώνων και η είσπραξη της υπεραξίας που προέκυψε από αυτούς. Οι Ολυμπιακοί αγώνες προσέφεραν στον πλανήτη μία εικόνα τόσο δυνατή, που μέχρι τότε μόνο οι live βομβαρδισμοί και δολοφονίες στο Ιράκ είχαν προσφέρει. Ήταν το απόλυτο όπλο, το απόλυτο πνευματικό πυρηνικό υπερόπλο για να καταστήσει την Ελλάδα κέντρο του κόσμου.
Αντ'αυτού, με τη λήξη των Ολυμπιακών και ενώ η Ελλάδα είχε γίνει εμπορικό σήμα με υψηλότερη αξία ακόμα και από αυτό της Coca Cola, ξεκινά η κρίση που ζούμε σήμερα. Η κυβέρνηση που σκλάβωσε πολλές γενιές Ελλήνων με συμβάσεις κατασκευής μεγάλων έργων πέφτει. Νέα κυβέρνηση εκλέγεται, η οποία με σκοπό να επιτύχει την παρθενογένεση, μιλά για κρυφά ελλείμματα και για δημιουργική λογιστική και διοργανώνει το πανηγύρι της απογραφής. Τα απολογιστικά στοιχεία των προηγούμενων ετών επαναϋπολογίζονται και όλοι οι κακοί δείκτες ανεβαίνουν προς τα πάνω. Το έλλειμμα υπολογίζεται πάνω από 3% και πλέον αποκαλύπτεται ότι πρόσκειται για σαθρή οικονομία.
Η καινούρια κυβέρνηση πετυχαίνει την παρθενογένεση, ρίχνει το ανάθεμα στην προηγούμενη, αλλά βέβαια συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο αυξάνοντας συνεχώς από το 2004 έως και το 2007 τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Το 2008 έρχεται η παγκόσμια οικονομική κρίση να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική οικονομία. Ελλείμματα και χρέος είναι πια ανεξέλεγκτα, ενώ ο εξυπνότερος όλων των τελευταίων Ελλήνων πολιτικών αντιλαμβάνεται πως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να κρυφτεί. Τις εκλογές κερδίζει ένας άξιος εκπρόσωπος της παρακμής που διέπει το γένος των Ελλήνων. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οδηγούν την Ελλάδα στην ολική καταστροφή με αλλεπάλληλες ηλιθιότητες και λάθη. Το άξιο αυτό τέκνο των νεοελλήνων, τον Απρίλιο του 2010 μας ανακοινώνει από το Καστελόριζο την Οδύσσεια στην οποία μπήκαμε.
Από τότε λέξεις όπως "προαπαιτούμενα", "μνημόνιο", "μεσοπρόθεσμο", γίνονται ο φόβος και το φόβητρο που μας συνοδεύει ως σήμερα. Η Τρόικα ήρθε στην Ελλάδα και θεωρώντας ότι απευθύνεται σε ανθρώπους μίλησε για διαρθρωτικά μέτρα που θα άλλαζαν τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας. Διαβεβαίωσε ότι σκοπός δεν είναι οι μειώσεις μισθών, ούτε η κατάργηση των δώρων, αλλά η απελευθέρωση της οικονομίας και των επαγγελμάτων, ο περιορισμός των δαπανών, ο περιορισμός του δημοσίου και ο εξορθολογισμός γενικά μιας δυτικής οικονομίας που λειτουργεί σε Οθωμανικά πρότυπα. Η κυβέρνηση ανέλαβε να κάνει νόμους του κράτους τα παραπάνω ή τουλάχιστον να πείσει την Τρόικα ότι αυτά θα κάνει. Φευ κανένας σουλτάνος δεν είναι διατεθειμένος να διαλύσει την αυτοκρατορία του. Ακόμα και σήμερα καμία απόλυση δεν έγινε στο δημόσιο, κανένας εξορθολογισμός δεν έγινε στις δαπάνες του κράτους και καμία σοβαρή απελευθέρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν πραγματοποιήθηκε. Ακόμα και οι μειώσεις μισθών στο δημόσιο είναι επιλεκτικές και αφορούν περιορισμένο μέρος του δημοσίου τομέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κάποιες επιχειρήσεις του δημοσίου όπως η ΔΕΗ, που σφυρίζει αδιάφορα προτάσσοντας το επιχείρημα πως είναι εισηγμένη ΔΕΚΟ, όταν ταυτόχρονα οι όψιμοι εργατοπατέρες της ουρλιάζουν σαν ψυχασθενείς να μη χάσει η επιχείρηση το δημόσιο χαρακτήρα της.
Έστω και αργά η Τρόικα και οι τεχνοκράτες της αντιλήφθηκαν ότι ο σουλτάνος θα ήταν σκληρό καρύδι και αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να διαλύσουν τις δομές του πιο πελατειακού και ρουσφετολογικού οικονομικού οικοδομήματος στον δυτικό κόσμο. Έτσι αποφάσισαν ότι η μοναδική λύση ήταν να περιοριστούν τα εισοδήματα. Τα δύο λοιπόν τελευταία χρόνια όλα τα προαπαιτούμενα για να πάρουμε την εκάστοτε δόση ήταν περιοριστικά μέτρα και μειώσεις μισθών με ταυτόχρονες αυξήσεις της φορολογίας.
Η κυβέρνηση, ο σουλτάνος, συναινεί και κάνει νόμο του κράτους όλες τις μειώσεις που προτάθηκαν. Σχεδόν όλες βέβαια καθώς εξαιρεί εαυτόν και ημετέρους από τις μειώσεις. Ολόκληρες επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου στήνονται κάθε βράδυ στις 8.00 σχετικά με το αν θα πάρουμε τη δόση. Δραματικές ειδήσεις και απειλές γίνονται το όπλο που κοιμίζει. Δε θα έχουμε πετρέλαιο, δε θα έχουμε φάρμακα, η αγοραστική δύναμη θα μειωθεί κατά 60%, είναι όσα ακούγονται συντεταγμένα από όλους.
Και ω του θαύματος φτάνουμε στο 2014 όπου όλα αυτά γίνονται πραγματικότητα. Πετρέλαιο δεν καταναλώνεται, τα φάρμακα που κυκλοφορούν είναι made in China ή made in India, τα νοσοκομεία δεν έχουν τα απαραίτητα και η αγοραστική δύναμη έχει πέσει στα επίπεδα του 1980. Παρόλα αυτά, το σύστημα εξακολουθεί να αυτοσυντηρείται και να συντηρείται από όλους εμάς. Και συντηρείται από όλους εμάς διότι μες την παρακμή μας μας συμφέρει αυτό αντί της εξυγίανσης. Μας συμφέρει το πελατειακό σύστημα γιατί με αυτό μπήκαμε και επιβιώσαμε στο δημόσιο, μας συμφέρει η φοροδιαφυγή του καλλιτέχνη γιατί μας δίνει ένα πρώτης τάξεως άλλοθι για τη δική μας φοροδιαφυγή, μας συμφέρει το ρουσφέτι γιατί με αυτό κάνουμε τη δουλειά μας.
Βέβαια, επειδή η κρίση είναι ένα πραγματικό γεγονός έπρεπε αποποιούμενοι τις δικές μας ευθύνες να βρούμε και κάπου να ρίξουμε το ανάθεμα. Κακοί Γερμανοί, λέσχες, Εβραίοι, Ελοχίμ και ο Σπιρτούλης από τα στρουμφάκια φταίνε για όλα ή τουλάχιστον για όλα αυτά που δε φταίμε εμείς. Και βέβαια την υπέρτατη τιμή την κάνουμε στον εαυτό μας δηλώνοντας στις δημοσκοπήσεις που διοργανώνουν οι εργολάβοι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ ότι οι περισσότεροι από εμάς θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα. Φανταστείτε αν στην οικονομική καταστροφή θέλουν να φύγουν τόσοι, πόσοι θα θελαν να φύγουν σε έναν υποτιθέμενο πόλεμο. Οι σκοπιές μόνες τους θα πολεμούσαν.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι εδώ. Και είναι εδώ είτε γιατί το δημιουργήσαμε, είτε γιατί το ανεχτήκαμε, είτε γιατί μας συνέφερε, είτε γιατί αδιαφορήσαμε. Άρα και η λύση είναι εδώ.
Χρόνια Πολλά Ελλάδα.

Τσανούσης Στάμος