666 Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ

Για τους Χριστιανούς το 666 είναι ο αριθμός του θηρίου, που θα έρθει να μας παραπλανήσει και να μας βγάλει από τον δρόμο του Χριστού. Οι Χριστιανοί δεν παύουν να ανακαλύπτουν τον αριθμό αυτό παντού, στα Barcodes, στις ταυτότητες, στα διαβατήρια και στα διάφορα ηλεκτρονικά εμφυτεύματα. Γνώρισα άτομα παλαιοημερολογίτες που δεν καταναλώνουν προϊόντα από σούπερ μάρκετ επειδή έχουν barcodes. Θεωρώ υπερβολική αυτή την αντίδραση απέναντι σε ένα αριθμό, όπως θεωρώ υπερβολική την αντίδραση απέναντι σε όλα τα σύμβολα, όπως τη σβάστικα και την πεντάλφα. Η σβάστικα αν και χρησιμοποιήθηκε από τους ναζί, δεν παύει να συμβολίζει τον Απόλλωνα και τον μεσημεριανό ήλιο και είναι ένα αρχαίο σύμβολο που το βρίσκουμε στη Βαβυλώνα και τον Βουδισμό.

Η πεντάλφα είναι ένα ακόμα σύμβολο που θεωρείται σατανικό ενώ δεν είναι παρά το σύμβολο ενός αποκαλυπτικού πνεύματος. Ειδικά για τους χριστιανούς θα έλεγα ότι αν διαιρέσουν τις 360 ημέρες του χρόνου με το πέντε θα έχουν τον αριθμό 72 και τόσοι ακριβώς ήταν οι μεταφραστές της Ελληνικής Βίβλου γι αυτό και ονομάζεται η μετάφραση αυτή των εβδομήκοντα. Αν λοιπόν ζωγραφίσουν μια πεντάλφα στην Ορθόδοξη Βίβλο δεν θα κάνουν λάθος, γιατί αυτό είναι το πνεύμα των μεταφραστών. Τα αρχαία σύμβολα είναι αθώα, δεν έχουν δολοφονήσει τον εχθρό τους και δεν έχουν εξαπατήσει με ψεύδη κανένα άνθρωπο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον αριθμό 666, ο οποίος είναι ένα αρχαίο σύμβολο που συμβολίζει την θεϊκή δημιουργία, τον κόσμο και τον άνθρωπο της έκτης ημέρας.

Ο αριθμός 666 συμβολίζει τον αντίπαλο του Θεού μόνο στο κείμενο της αποκαλύψεως του Ιωάννη και σε κανένα άλλο κείμενο. Την αντίθεση μεταξύ ουρανού και γης βέβαια την βλέπουμε παντού. Από την κινέζικη φιλοσοφία του ταοϊσμού με το Γιν και το Γιανγκ μέχρι τις αρχαίες θρησκείες της μεσογείου, όπου η Μεγάλη Μητέρα θεά είναι η Γη και ο Πατέρας Θεός είναι ο Ουρανός. Η διαμάχη μεταξύ των δύο αυτών αντίθετων δυνάμεων είναι καταστροφική αλλά και δημιουργική. Η Γη γεννάει τους Τιτάνες και ο Ουρανός τους Θεούς, οι οποίοι πολεμούν για να κερδίσουν τον θρόνο του σύμπαντος. Στην αρχαιότερη μητριαρχική κοινωνία οι γήινες δυνάμεις της Μεγάλης Μητέρας κυριαρχούσαν και ως πρώτο αστέρι πλανήτης τοποθετείτο η Αφροδίτη ή αλλιώς ο Αυγερινός.

Η ημισέληνος με τον αυγερινό είναι το σύμβολο της Μεγάλης Θεάς. Ο αριθμός της Αφροδίτης είναι φυσικά το έξι και οι γήινη δημιουργία συμβολίζεται με τον αριθμό έξι. Η Αφροδίτη λατρευόταν παντού στη μεσόγειο σαν Μεγάλη Θεά την αρχαιότητα με διάφορα ονόματα, όπως Ιστάρ, Αστάρτη, Ασταρώθ, Ινάνα, και φυσικά στα ελληνικά το πλέον ενδιαφέρον όνομα είναι Εωσφόρος.

Το άστρο της Αυγής, το άστρο που βγαίνει πρώτο κάθε πρωί, το πιο φωτεινό άστρο του ουρανού, έχει ταυτοποιηθεί από μια μερίδα χριστιανών ως το διαβολικό στοιχείο. Κι όμως σε όλες τις θρησκείες το αρσενικό με το θηλυκό αλληλοσυμπληρώνονται και δεν αλληλοσκοτώνονται.

Δεν θα ήταν σωστό να κατηγορήσουμε την χριστιανική θρησκεία για την πατριαρχική κυριαρχία εφόσον αυτή προηγήθηκε του χριστιανισμού. Ακόμα και στην ελληνική θρησκεία και ιδιαίτερα στους Πυθαγόρειους ήδη οι συμβολισμοί είναι πατριαρχικοί και η γυναίκα και η γη θεωρούνται το αρνητικό και το κακό, ενώ ο άνδρας και ο ουρανός το θετικό και το καλό. Μπορούμε όμως να πούμε ότι ο Χριστός δεν δίδαξε την πατριαρχία αλλά προσπάθησε με την διδασκαλία της αγάπης να συμβιβάσει την διαμάχη και να σταματήσει τον πόλεμο των πατριαρχικών εναντίον της μητριαρχικής θρησκείας. Είναι προφανές ότι οι χριστιανοί δεν ακολούθησαν την διδασκαλία του Χριστού αλλά αντίθετα ενδυνάμωσαν το ένα πατριαρχικό σύστημα.

Η πάλη μεταξύ του ανθρώπου με τον θεό έχει κι ένα ακόμα χαρακτήρα πέρα από τον κοσμικό πόλεμο. Ο Ιακώβ έλαβε το όνομα Ισραήλ μετά από μια ολονύκτια πάλη με τον Θεό. Έτσι σε ένα συμβολισμό μύησης δεν είναι παράλογο ένας γήινος κοσμικός βασιλιάς να δώσει μια μάχη με τον ουράνιο θεό για να κερδίσει την φωτιά του ουρανού και να την παραδώσει σαν ένα νέος Προμηθέας στους ανθρώπους. Σε μια τέτοια περίπτωση ο 666, το θηρίο, ως κοσμικός άρχοντας υπερασπίζεται τον κόσμο των ανθρώπων, ενώ ο Χριστός της αποκάλυψης υπερασπίζεται τον ουράνιο Θεό. Και οι δύο αυτές συμβολικές μορφές μπορεί να υποτεθεί ότι υπάρχουν μέσα στην ανθρώπινη ψυχή ή μέσα στον κόσμο.

Πουθενά αλλού, εκτός από την αποκάλυψη, δεν θα βρεις κάποια αναφορά γιαυτό το αριθμολογικό δεδομένο του γήινου θηρίου και εχθρού του ουρανού. Το κείμενο της αποκαλύψεως βέβαια αμφισβητήθηκε έντονα από τους πρώτους χριστιανούς και δεν θεωρήθηκε γνήσιο. Η αποκάλυψη ανήκει στην παράδοση του ευαγγελιστή Ιωάννη η οποία είναι ξεχωριστή από την παράδοση των άλλων τριών συνοπτικών ευαγγελίων. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης είναι ο μόνος που χρησιμοποιεί μια λόγια ελληνική γλώσσα και όχι την κοινή ελληνική που χρησιμοποιούν οι άλλοι τρεις. Η θεολογία του Ιωάννη είναι ανεπτυγμένη κι έχει πολλά κοινά με την ερμητική φιλοσοφία και τον γνωστικό χριστιανισμό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που έχουμε και αυτή την αριθμολογική αναφορά. Ωστόσο στην αποκάλυψη αναφέρεται ότι ο αριθμός αυτός είναι το άθροισμα του ονόματος του θηρίου και δεν έχει κάποια συμβολική σημασία. Σε κάποια κείμενα μάλιστα ο αριθμός είναι 661.

Η αναφορά αυτή στον αριθμό 666 εκφράζει την αντίθεση μιας παράταξης χριστιανών απέναντι στην ελληνική θρησκεία. Ο αριθμός δεν αναφέρεται σε κανένα πρόσωπο και είναι μάταιο να αναζητούνται ονόματα. Επειδή εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τεκτονικές στοές αλλά θρησκευτικά μυστήρια, για να λάβεις μέρος στην ανώτερη κοινωνία έπρεπε να είχες λάβει μέρος σε ένα από τα μυστήρια. Γι αυτό και το σύμβολο του αριθμού αυτού είναι ένας βαθμός τελείωσης στα μυστήρια της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Σήμερα θα λέγαμε για το χάραγμα, ότι αν δεν έχει κανείς το σύμβολο της μασωνίας στο μέτωπο δεν έχει καμιά πιθανότητα να εκλεγεί βουλευτής ή επίσκοπος. Εκείνη την εποχή η θρησκεία είχε τα μυστήρια και όχι οι τεκτονικές και άλλες θεοσοφικές ομάδες. Σήμερα η εκκλησία απλά προσεύχεται, φλυαρεί και παραφιλολογεί, καταδικασμένη και φυλακισμένη από τους ανώτερους άρχοντες του κόσμου. Η ελληνική εκκλησία υπηρετεί τις στοές και σκουπίζει και σφουγγαρίζει και κάνει κι άλλες δουλειές, δεν προλαβαίνει η κοπέλα. Και αλίμονο αν προσπαθήσει κανείς να την ξυπνήσει ή να την ελευθερώσει. Θα τον φάνε ζωντανό οι χριστιανοί που την εκμεταλλεύονται, τώρα και δυο χιλιάδες χρόνια, και της πίνουν το αίμα.

Είναι όμως τα κείμενα της Νέας Διαθήκης διεφθαρμένα; Ναι. Τα κείμενα της Νέας Διαθήκης είναι αλλοιωμένα και αυτό το επιβεβαιώνουν όλοι οι μελετητές. Άρα το ψέμα για τον αριθμό του θηρίου ποιος το έγραψε λέγοντας ότι είναι άθροισμα ενός ονόματος ενώ στην πραγματικότητα είναι δεδομένο αριθμοσοφικό; Στην νεα διαθήκη έχουμε πολλά αριθμοσοφικά στοιχεία από τα πιό απλά, όπως οι δώδεκα μαθητές, οι δεκατέσσερις γενεές του Ιησού από τον Αδαμ μεχρι τον Δαυίδ και από τον Δαυίδ μέχρι τον Ιωσήφ, όπως και τα πιό κρυφά όπως τα 153 ψάρια που έπιασαν οι μαθητές στην λίμνη της Γαλιλαίας ή τους 5000 άρτους ή τους 2000 χοίρους που έπεσαν στον γκρεμό.

Οι πατέρες της ερήμου δεν αγνοούν την Πυθαγόρια αριθμοσοφία και μάλιστα την χρησιμοποιούν και οι ίδιοι. Και όμως στην νέα μετάφραση του κειμένου της φιλοκαλίας του Αγίου Αντωνίου ο Νικόδημος ο Αγιορείτης ντρέπεται να μεταφράσει ακόμα και τη λέξη “τέσσερα” όταν ο Μέγας Αντώνιος αναφέρεται στα στοιχεία, που σύμφωνα με την ελληνική φιλοσοφία είναι τέσσερα.

Χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο θεωρήθηκε και το έξι ως αριθμός του κακού θεού, εφόσον αντιστοιχεί στον δημιουργημένο κόσμο. Και είναι αλήθεια ότι τον κόσμο ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης τον δημιούργησε σε έξι ημέρες. Αυτός ο κόσμος που ζούμε είναι ο κόσμος των έξι ημερών. Σύμφωνα όμως με τους γνωστικούς Χριστιανούς ο κόσμος αυτός είναι κακός και η δημιουργία αυτή είναι μολυσμένη από τον κακό θεό, γι αυτο ο κόσμος θα καταστραφεί, οι δυνάμεις της γης θα νικηθούν από τα τέκνα του ήλιου και θα μετακομίσουμε σε ένα καλύτερο ουράνιο κόσμο. Οι γνωστικοί θεωρούσαν και τον Θεό της Παλαιάς διαθήκης κακό. Οι χριστιανοί της παράδοσης της αποκαλύψεως δεν απέρριπταν μόνο την ελληνική θρησκεία αλλά και την Εβραική θρησκεία. Αυτό είναι κάτι που δεν το αναφέρουν πια εφόσον ο νεότερος χριστιανισμός απέρριψε ως αιρετικές τις γνωστικές δοξασίες. Η γνωστική όμως άποψη είναι κυρίαρχη στον Ιωάννη και φυσικά υπάρχει και στα άλλα ευαγγέλια.

Έτσι η εξάδα συμβολίζει τον κακό δημιουργό θεό και αυτό εκφράζεται ήδη στην ελληνική αλφάβητο όπου το σίγμα έχει αφαιρεθεί επειδή το γράμμα αυτό συμβολίζει τον κεραυνό του Διός. Τα δε πάντα κυβερνά ο κεραυνός, όπως λέει ο Ηράκλειτος. Ο δε παράκλητος της αποκαλύψεως θα εμφανισθεί ξαφνικά σαν αστραπή στον ουρανό. Και αυτή η σχέση του Υιου του Θεού με την αστραπή που αναφέρεται στην καινή διαθήκη στην πραγματικότητα ταυτίζει τον Ερχόμενο με τον κεραυνό του Διός, με τον αριθμό έξι, παρά το αντίθετο, όπου ο 666 θεωρείται αντίπαλος του.

 Οι χριστιανοί παρόλη την αντίθεση τους στον αριθμό 666 αποτυγχάνουν να δούνε την αναφορά που γίνεται σε αυτόν τον αριθμό στην Παλαιά Διαθήκη. Ο κοσμικός βασιλιάς της βίβλου Σολομώντας, ελάμβανε κάθε χρόνο 666 τάλαντα χρυσού. Χρονικων Β' θ  Το βάρος του χρυσίου, το οποίον ήρχετο εις τον Σολομώντα κατ' ετος, ήτο εξακόσια εξήκοντα εξ τάλαντα χρυσίου 14 εκτός του συναγόμενου εκ των τελωνών και των εμπόρων.

Η εξάς είναι ο πρώτος τέλειος αριθμός, διότι μετράται δια των μερών της, εφ' όσον αποτελείται από την μονάδα, την δυάδα και την τριάδα. Καθέτερον δε τρόπον είναι η ψυχή η οποία έχει την ικανότητα να διαρθρώνει και να συγκροτεί το σώμα, ακριβώς ως το ψυχικόν είναι είδος άμορφης ύλης, με την ψυχήν δε κανείς αριθμός δεν προσαρμόζεται περισσότερον προς την εξάδα κανείς άλλος δεν θα ηδύνατο να ονομασθεί διάρθρωσις του παντός, ούσα ψυχοποιός σταθερώς και αμα ποιητική της ζωτικής έξεως, εκ του οποίου ονομάζεται εξάς, γράφει ο Ανατόλιος.

Αποκαλείται δε από τους Πυθαγορίους και ειρήνη, ευλόγως δε και πολύ πρότερον από την διάταξιν αυτήν κόσμος, δηλαδή ο κόσμος, όπως και ο 6, και η συναρίθμησις της λέξεως ΚΟΣΜΟΣ είναι εξακόσια. Απεκάλουν δε αυτήν υγείαν και άκμονα δηλαδή ακάματον και θάλεια.

Το έξι χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τον Φίλωνα τον Ιουδαίο, τον Αλεξανδρινό φιλόσοφο και φυσικά από όλη την ελληνική αριθμοσοφία αφού είναι ο αριθμός της ψυχής. Το έξι είναι ο αριθμός της θεάς Αφροδίτης και του αγνού ουράνιου έρωτα. Η Παρασκευή, η έκτη μέρα είναι αφιερωμένη στην θεά Αφροδίτη και αυτή ημέρα είναι η μέρα προσευχής για τους μουσουλμάνους. Το πράσινο χρώμα είναι το χρώμα της ζωής και είναι το κατεξοχήν ισλαμικό χρώμα. Η ημισέληνος με το άστρο είναι τα σύμβολα της Μεγάλης Μητέρας και φυσικά τα ισλαμικά σύμβολα γιατί ο Ισλαμισμός είναι η μονοθεϊστική θρησκεία της Μεγάλης Μητέρας. Η καρδιά του Ισλαμισμού είναι οι Σούφι και η γνώση τους και η σιωπή τους κατάγεται από τα μυστήρια της Μεγάλης Μητέρας.

Ο Ιουδαισμός, είναι η μονοθεϊστική θρησκεία του Πατέρα Κρόνου και προσεύχεται το Σάββατο και ο Χριστιανισμός η θρησκεία του Υιού, δηλαδή του Διονύσου και του Απόλλωνα και προσεύχεται την Κυριακή, την ογδώη ημέρα. Όλες αυτές οι μονοθεϊστικές θρησκείες υπήρχαν ενωμένες στην αρχαία παράδοση, στην Αιγυπτιακή ή την Ελληνική θρησκεία, όπως υπάρχουν και σήμερα στον Ινδουισμό. Διαχωρίστηκαν από κάποια ασθένεια που προσέβαλε τον ανθρώπινο πολιτισμό, μια μορφή ομαδικής σχιζοφρένειας που έχει ξεσκίσει το άτομο στη Δύση. Η Χριστιανική θρησκεία έχει κάνει μια προσπάθεια ενοποίησης με το τριαδικό δόγμα, όπου ο Πατέρας ως ουρανός και η Μητέρα ως γη, συνυπάρχουν με τον θεάνθρωπο Χριστό.

Άθεος σύμφωνα με το λεξικό του Σούδα δεν είναι εκείνος που δεν πιστεύει στον Θεό αλλά εκείνος που δεν πιστεύει στην αθανασία της ψυχής. Το δοξάριον της ψυχής είναι η θρησκεία των ορφικών και των Απολλώνιων και αυτή ακριβώς είναι και η διδασκαλία του Χριστού. Αυτό το δόγμα για την αθανασία της ψυχής είναι το κεντρικό νόημα των αρχαίων ελληνικών μυστηρίων από την Ελευσίνα μέχρι την Σαμοθράκη και αυτό είναι και το κεντρικό μήνυμα της χριστιανικής διδασκαλίας. Αυτό όμως είναι που πολεμούν οι αντίπαλοι του Θεού και οι εχθροί του Χριστού. Διδάσκουν την αθεία, δηλαδή την θνητότητα της ψυχής. Διδάσκουν ένα δόγμα περί της αναστάσεως του σώματος κατά την δευτέρα παρουσία.

Μετά τον Μέγα Αλέξανδρο αναπτύχθηκαν πολλές μυστηριακές φιλοσοφικές θρησκείες στον Ελληνιστικό κόσμο. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία εξαπέλυσε ένα συνεχή πόλεμο εναντίον των θρησκειών αυτών, εναντίον των φιλοσόφων, εναντίον της ερμητικής και της αλχημείας και εναντίον φυσικά της χριστιανικής θρησκείας που ήταν ένα από τα κυριότερα μυστικιστικά φιλοσοφικά επαναστατικά κινήματα της εποχής εκείνης με αρχηγό τον νόμιμο βασιλιά της Ιερουσαλήμ τον οποίο καταδίωξαν οι Ρωμαίοι με τον Ηρώδη.

Έτσι σήμερα και ο Ισλαμισμός και ο Χριστιανισμός διδάσκουν την ανάσταση του σώματος κατά την δευτέρα παρουσία. Η ψυχή σύμφωνα με αυτούς είναι αθάνατη αλλά εμείς δεν έχουμε πρόσβαση σε αυτή την αθάνατη ψυχή. Θα πεθάνουμε και θα χαθούμε και θα την ξαναπάρουμε μετά κατά την δεύτερη παρουσία άμα είμαστε καλά παιδιά. Κανείς δεν λέει τίποτα για την αθανασία της ψυχής, για την ένωση του συνειδητού νου με τον ασυνείδητο και τον αθάνατο εαυτό. Αυτά μόνο η κρυφή Αλχημεία και οι Σούφι και οι μυστικές θεοσοφικές εταιρίες τα διδάσκουν.

Ο εσωτερικός εαυτός, που ζει μέσα μας, είναι αυτός που οι Έλληνες αποκαλούσαν δαίμονα. Ο ένδον δαίμονας είναι ο κάτοικος της καρδιάς μας και για να αναστηθεί και να ενωθεί με το συνειδητό νου, έχει ανάγκη από μια καρδιά καθαρή. Γι αυτό ο Ηράκλειτος λέει ότι δαίμων είναι το ήθος του ανθρώπου. Δαίμων είναι οι συνήθειες μας, η καθημερινή μας δραστηριότητα, ή έξη μας. Γι αυτό και εξίσταμαι, και υπάρχω, επειδή παραμένω σταθερός στις αρχές μου. Το εξήντα είναι ο αριθμός της καρδιάς, ο χώρος όπου κατοικεί η ψυχή. Δυό φορές το τριάντα και τέσσερις φορές το δεκαπέντε, μέσα στην καρδιά υπάρχουν και οι δύο δρόμοι αλλά και οι δύο οδηγούν έξω από αυτήν ενώ το ζητούμενο είναι η επιστροφή και η άνοδος. Και τέλος, το εξακόσια είναι ολόκληρος ο κόσμος μας, όλη η ανθρωπότητα ή όλος ο άνθρωπος.

Κ=20 Ο=70 Σ=200 Μ=40 0=70 Σ=200

20+70+200+40+70+200=600

Χ=ΚΟΣΜΟΣ

Έτσι Χ Ξ ΣΤ, 666, είναι ο αριθμός που συμβολίζει την τελειότητα της ψυχής. Συμβολικά είναι η ανθρώπινη ψυχή που έχει τελειοποιηθεί με τα μυστήρια. Είναι ο δαίμων που έχει αναστηθεί και έχει ενωθεί με το θεό που ζει μέσα στον άνθρωπο, επειδή απέκτησε ήθος και καθαρότητα ψυχής, επειδή δεν παραδόθηκε στο ψέμα και την υποκρισία, επειδή νίκησε τον πονηρό και δεν πάτησε πάνω στις απλωμένες παγίδες του διαβόλου.

Η μεγαλύτερη παγίδα είναι αυτή της παραπληροφόρησης. Ο άνθρωπος ποτέ δεν έφυγε από τον παράδεισο. Η γέννηση εδώ στη γη, είναι η είσοδος μιας αθάνατης ψυχής στον παράδεισο. Οι δύο δρόμοι που μας προσφέρουν είναι η αριστερή ήττα και η δεξιά υποδούλωση. Εξαναγκαζόμαστε να αφήσουμε τον παράδεισο της ψυχής για να αναζητήσουμε τον παράδεισο του σώματος η την ασφάλεια του μυαλού. Εκείνος που θα μάθει την αλήθεια θα ελευθερωθεί και χωρίς να χάσει την ψυχή του και θα κερδίσει τον παράδεισο του σώματος εδώ στη γη. Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Αλλιώς πάλι ποιο είναι το όφελος να κερδίσεις όλο τον κόσμο, να πάρεις δηλαδή τα εξακόσια, ακόμα και την καρδιά σου, να πάρεις δηλαδή και τα εξήντα, άμα χάσεις την ψυχή σου, άμα χάσεις δηλαδή τα έξι. Ποιο το νόημα του κόσμου όλου άμα δεν υπάρχει η γυναίκα.

Ως εκ τούτου, το λεξικό της Σούδας αναφέρει στο λήμμα, τρις εξ, νικητήριος βόλος. Τρεις φορές το έξι 666 είναι ο νικητήριος βόλος σύμφωνα με την ελληνική αριθμοσοφία.

Η ύπαρξη του κόσμου, ή ύπαρξη της γής μα ακόμα και ειδικά η ύπαρξη αυτού του ανθρώπου, είναι η παρουσία της ενέργειας του αριθμού 6. Το μικρότερο κυβερνά τα μεγαλύτερα, η ψυχή που βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο είναι μεγαλύτερη από τον θεό του κόσμου τούτου. Ερχόμαστε στη γη με ένα έξι μέσα στην αγνή καρδιά μας. Η μαμά γη μας δίνει τα εξήντα και ο πατέρα ουρανός, τα εξακόσια. Αυτή είναι η τελείωση. Αυτή είναι η πάλη του θηρίου, του ανθρώπινου τιτάνα ήλιου, του Προμηθέα, εναντίον του κοσμικού ουρανού, με τη βοήθεια της Γης. Αυτά αναφέρονται στα βιβλία των Ελλήνων, τους μύθους, όπως τους αποκαλούν περιφρονητικά.

Γιαυτό και ο Χριστός παρουσιάζεται εχθρός του κόσμου τούτου και νικά τον άρχοντα του κόσμου τούτου. Γι αυτό και ο Χριστός θεωρείται βασιλιάς του ουρανού και οι μαθητές του δεν είναι εκ του κόσμου τούτου αλλά ανήκουν στον ουρανό. Έτσι ο κόσμος αυτός, σύμφωνα με την αποκάλυψη, είναι καταδικασμένος να καταστραφεί και να αλλάξει σε ουράνιο. Στο κατα Θωμά ρωτάνε τον Χριστό πότε θα διορθωθεί ο κόσμος και ο Χριστός απαντάει όταν οι γυναίκες σταματήσουν να γεννάνε παιδιά. Φυσικά ο Χριστός ξέρει τι λέει, εμείς δεν ξέρουμε τι να καταλάβουμε. Ο κόσμος αυτός θα διορθωθεί όταν γίνουμε όλοι θεοί και θα είμαστε όλοι αληθινοί και θα περπατάμε όλοι την ευθεία οδό. Σε μια τέτοια φανταστική κοινωνία, όλοι πραγματικά θα είναι ίσοι και δεν θα υπάρχουν εκλεκτοί και πολύτεκνοι. Τότε βέβαια δεν θα είμαστε πια άνθρωποι αλλά θεοί. Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα και η κοινωνία χτίζεται με παιδιά και γονείς.

Είναι βέβαιο ότι ο Χριστός στο ευαγγέλιο του Θωμά, όταν λέει ότι οι γυναίκες θα πάψουν να γεννάνε παιδιά, υπονοεί αυτή τη φυλή θεανθρώπων που είναι μορφωμένη με την γνώση την πνευματική η οποία δεν τους επιτρέπει να γεννάνε πνευματικούς δαίμονες αλλά μόνο να φέρνουν στη ζωή πνευματικούς θεούς. Κάθε άλλη μετάφραση για μένα δεν έχει νόημα, και κατά τον ίδιο τρόπο, όταν λέμε γη, δεν ενοούμε την υλική γη, και όταν λέμε κόσμος δεν εννοούμε τον κόσμο που ξέρουμε. Γη είναι εκείνη που δουλεύουν οι αμαρτωλοί ή οι πλανημένοι από τον πονηρό άνθρωποι και κόσμος είναι η κοινωνία των δαιμόνων που παράγουν. Αυτή είναι η χριστιανική φιλοσοφία και καμία άλλη. Μένει σε εμάς να αναλογισθούμε αν κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο ή είναι εφικτό να γίνει και αν ο άνθρωπος έχει στη μοίρα του ή στην ικανότητα του να δημιουργήσει ένα τέτοιο χριστιανικό κόσμο. Ο σημερινός χριστιανικός κόσμος δεν έχει καμία διαφορά με τον αρχαίο κόσμο και όσοι στο όνομα του Χριστού δολοφονούν τον πλησίον τους είναι άξιοι της καταδίκης τους.

Η αντίθεση στην πτωτική κοσμική ύπαρξη δεν είναι μια χριστιανική ιδέα. Ο Βουδισμός διδάσκει την νιρβάνα που είναι μια κατάσταση ανυπαρξίας και ο Ινδουιστής αποσκοπεί στο να σταματήσει να ενσαρκώνεται στη γη. Αυτό δεν συνεπάγεται ότι όλοι είναι εναντίον της ύπαρξης και της δημιουργίας συνολικά. Θεωρούν όλοι αυτοί πως η ύπαρξη στην γη, είναι η κατώτερη και τα πάθη και ο πόνος είναι το χαρακτηριστικό της. Γι αυτό, εξαιτίας αυτής της βασανιστικής ζωής, οι άνθρωποι ονειρεύτηκαν μια καλύτερη ζωή, σε ψηλότερα επίπεδα ύπαρξης. Ακόμα και οι Πυθαγόριοι διδάσκουν ότι εδώ κάτω στην γη βασιλεύει η κακία και σκοπός του ανθρώπου είναι να εξελιχθεί σε ένα ανώτερο ον και να εξέλθει αυτής της ενσαρκώσεως.

H χριστιανική θρησκεία και ο Ισλαμισμός, καθώς και μερικές άλλες ανατολικές θρησκείες, όπως οι Μανιχαίοι ακολούθησαν τον δρόμο των αποκαλύψεων και της δευτέρας παρουσίας, όπου πλέον δεν υπάρχει μόνο ο προσωπικός αγώνας να διαφύγεις αυτή την ύπαρξη αλλά ο πλανήτης συνολικά, η ανθρωπότητα συνολικά θα ξεφύγει από αυτή την κατώτερη ύπαρξη και θα ζήσει σε μια κρυστάλλινη πολιτεία.

Υ.Γ. Ο κόσμος μας πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήταν πνευματικά αναπτυγμένος στον ύψιστο βαθμό. Σήμερα είμαστε πνευματικοί νάνοι και σκιάχτρα του εαυτού μας, πλανεμένοι ακροβατούμε μεταξύ αμάθειας και φανατισμού. Ζούμε ανάμεσα στο φθόνο και το μίσος με καρδιές ψεύτικες, πλαστικές, έτοιμοι να κατασπαράξουμε τον εχθρό μας. Και ο εχθρός μας είναι η ίδια η καρδιά μας. Ξεσκίζουμε την καρδιά μας με το ψέμα, την υποκρισία, και την αυτοεξαπάτηση. Η ευτυχία μας είναι ένα κάλπικο νόμισμα και οι απαγορεύσεις συνιστούν την μοναδική πηγή ηδονής. Ο απαγορευμένος καρπός έχει γίνει η μοναδική επιθυμία μας και ο πτωτικός άνθρωπος βασιλεύει μέσα σε ένα κήπο με αγκάθια.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ