Καληνύχτα ΑΟΖ

Του Θεόδωρου Καρυώτη


Ποτέ στην Ελλάδα, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, δεν είχαμε μια τόσο φιλοαμερικανική κυβέρνηση όσο η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Έρχονται Αμερικανοί υπουργοί, υφυπουργοί, βοηθοί υπουργοί και τους υποδεχόμεθα μετά Βαΐων και Κλάδων λες και είναι οι σωτήρες της Ελλάδας που θα μας απελευθερώσουν από τους κακούς Ευρωπαίους και θα υπερασπιστούν το μαρτυρικό νησί και το Αιγαίο Πέλαγος από τους κακούς Τούρκους.

Βέβαια, οι Αμερικανοί κάνουν την δουλειά τους, αλλά αυτή η αφέλεια της κυβέρνησης δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην εξωτερική μας πολιτική. Δεν υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν σπουδάσει και εργαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και έτσι δεν μπορούν να καταλάβουν τις κινήσεις των Αμερικανών. Ο μόνος ειδικός στα αμερικανικά θέματα στην κυβέρνηση τοποθετήθηκε Διοικητής της ΕΥΠ.

Για ένα χρόνο τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες παριστάνουν τα φιλαράκια του Τσίπρα. Στέλνουν τους «φιλέλληνες» υπουργούς να μας βοηθήσουν στις τραγικές αυτές στιγμές της ιστορίας μας αλλά κανείς από αυτούς τους παντοδύναμους άνδρες του αμερικανικού κατεστημένου δεν ζήτησαν ούτε από μια αμερικανική εταιρία να κάνει μια σημαντική επένδυση στη φτωχή Ελλάδα. Οι φιλέλληνες Ομπάμα, Μπάϊντεν, Κλίντον και Κέρυ δεν έφεραν ούτε ένα δολάριο στην Ελλάδα.

Όταν οι Αμερικανός εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών χρειάστηκε να απαντήσει σε ερώτηση του Μιχάλη Ιγνατίου για τις χιλιάδες παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδας από την Τουρκία, μετά από διάφορες δικαιολογίες είπε κάτι που οι Αμερικανοί παπαγαλίζουν εδώ και 40 χρόνια

«Η πολιτική μας είναι ότι επί μακρόν έχουμε καλέσει την Ελλάδα και την Τουρκία ως σύμμαχοι του ΝΑΤΟ να συνεργαστούν για την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα.»

Μια παρόμοια ερώτηση έκανε στον Τζον Κέρυ και ο Νίκος Μελέτης στην Αθήνα όταν τον ρώτησε εάν υπάρχουν δύο μέτρα και δυο σταθμά, ο Τζον σαν Πόντιος Πιλάτος απάντησε:

«Δεν πρέπει να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Απλώς θα πω ότι η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν μακροχρόνιους διπλωματικούς διαύλους για να συζητάνε τα θέματα του Αιγαίου και δεν θα αλλάξω αυτούς τους διαύλους. Απλώς προτρέπω την Ελλάδα και την Τουρκία ως συμμάχους στο ΝΑΤΟ να συνεργαστούν για να διατηρήσουν καλές σχέσεις γειτονίας».

«Οι ΗΠΑ στηρίζουν την Ελλάδα». Με αυτή τη φράση, στα ελληνικά, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι θέλησε να δώσει το μήνυμα της αμερικανικής φιλίας στη χώρα μας επισημαίνοντας ότι «οι σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας είναι αδιάσπαστες».

Μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας έδωσε τα εύσημα στην Ελλάδα τόσο για τις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση στον οικονομικό τομέα, όσο και για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, τονίζοντας ότι η Ελλάδα μπορεί να βασίζεται και στην υποστήριξη των ΗΠΑ όσον αφορά στις επενδύσεις, με κλειδί τον ενεργειακό τομέα. Η ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας δημιουργεί νέες ευκαιρίες, όπως είπε ο Τζον Κέρι, για τη συμμετοχή των ΗΠΑ στα προγράμματα αυτά και χαιρέτισε τις συμφωνίες για τους αγωγούς ΤΑΡ και IGB. Βέβαια δεν ήθελε να αναφερθεί στον αγωγό East Med που ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν το Ισραήλ, η Κύπρος και η Ελλάδα γιατί αυτός ο αγωγός δεν συμφέρει την Τουρκία.

Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας στην ελληνοτουρκική διένεξη είναι ξεκάθαρα η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν έχει αλλάξει καθόλου τα τελευταία 30 χρόνια. Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα, παίζουν το ίδιο τραγούδι στο βιολί τους λέγοντας στις ελληνικές κυβερνήσεις ότι δεν πρέπει να κάνουν μια μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ χωρίς να τα βρούνε με την Τουρκία, παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζουν ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάντα, μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έκαναν και αυτοί το 1983. Μια από τις πιο σημαντικές δηλώσεις, από αμερικανικής πλευράς, έγινε στις 27 Ιουλίου 2011 από τον βοηθό Υπουργό Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον που δήλωσε, σε συνάντησή του με δημοσιογράφους στην Αθήνα, ξεκάθαρα την απαράδεκτη αυτή δήλωση:

«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται μονομερή βήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των χωρών για την ανακήρυξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, αλλά… δεν νομίζουμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος να το πράξει χωρίς πλήρη συνεργασία με τους γείτονές της, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε μια δύσκολη περίοδο και φαίνεται να μη γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν να κάνουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν αναφέρομαι εδώ ειδικά στο θέμα της Συρίας ή της Ρωσοτουρκικής διένεξης, αλλά στη γενικότερη συμπεριφορά τους στην περιοχή. Παρακολουθώντας κανείς στην Ουάσιγκτον, για δεκαετίες τώρα, τις απόψεις των Αμερικανών προέδρων σε σχέση με την Τουρκία, απορεί για την απροκάλυπτη υπεράσπιση των τουρκικών θέσεων στην σημερινή εποχή. Η θέση αυτή εύκολα μπορούσε παλαιότερα να υποστηριχθεί, διότι η Τουρκία συνόρευε με το ν κόκκινο μπαμπούλα, την τότε Σοβιετική Ένωση, αλλά όταν ο μπαμπούλας εξαφανίστηκε όλοι απόρησαν που η Ουάσιγκτον αγκάλιασε πιο πολύ την Τουρκία. Σήμερα, μετά την πτώση του Ρωσικού αεροπλάνου, η απαράδεκτη, αλαζονική και προκλητική διαγωγή της όχι μόνο δεν της κόστισε αλλά αντίθετα οι Αμερικανοί της δίνουν εύσημα!

Οι Αμερικανοί αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου αποτελούν τα μόνα κράτη στα οποία μπορούν να βασιστούν οι σχεδιασμοί της Αμερικής στην κρίσιμη αυτή περιοχή. Η νέα αυτή κατάσταση αρχίζει να παίρνει μορφή σαν αποτέλεσμα τριών μεγάλων γεγονότων: Πρώτον, με τον ανασχεδιασμό του χάρτου των υδρογονανθράκων στην περιοχή, δεύτερον, με την ανακάλυψη σημαντικών πηγών υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ του Ισραήλ, της Κύπρου και της Αιγύπτου, και τρίτον, με τη στροφή και την υιοθέτηση από την Τουρκία μιας εχθρικής νεοοθωμανικής ιδεολογίας, η οποία θα την καθοδηγήσει στον εικοστό πρώτο αιώνα.

Ο ρόλος της Αμερικής στην Κυπριακή Τραγωδία

Όταν οι Αμερικανοί επισκέπτονται την Κύπρο, οι Κύπριοι, συνήθως, δεν ενθουσιάζονται όπως οι καλαμαράδες αλλά αυτή την φορά παγιδεύτηκαν και αυτοί με τα ωραία λόγια του πανύψηλου Τζον που τους γέμισε με αισιοδοξία για την πολυπόθητη λύση που ο Νορβηγός μεσολαβητής, ο μέγας φιλέλληνας Άϊντα, του εξήγησε διεξοδικά ότι σύντομα έρχεται. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η Κύπρος και η Ελλάδα δεν πρέπει να περιμένουν από τον Ομπάμα και τον Κέρυ μια πραγματική βοήθεια, μια και δεν είναι σε θέση να ξεριζώσουν την ρίζα του κακού που εδρεύει στην Άγκυρα.

Όπως γράφτηκε σε αυτή την ιστοσελίδα, από τον Γιώργο Πετράκη:

«Η Τουρκία ακόμη πριν ξεδιπλωθεί η νεοοθωμανική αλαζονεία του καθεστώτος Ερντογάν, είχε προειδοποιήσει ότι έχει δικαιώματα και πρέπει να έχει λόγο σε κάθε οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών δυτικά των ακτών της Κύπρου, ενώ παλαιοτέρα είχε παρέμβει και στην διαδικασία των συνομιλιών Ελλάδας-Λιβύης για την οριοθέτηση των ΑΟΖ των δυο χωρών.»

Φαίνεται πάντως ότι δεν μπορούν να βάλουν στο χέρι την κυπριακή ΑΟΖ και σίγουρα η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει πικρά μετανιώσει που επέτρεψε στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο να ανακηρύξει και να οριοθετήσει την ΑΟΖ του μαρτυρικού νησιού. Αντιλήφθηκαν το λάθος τους πολύ αργά αλλά δεν πρόκειται να το επαναλάβουν με την Ελλάδα και έτσι, με προσεκτικά βήματα, για πολλά χρόνια τώρα τορπιλίζουν τις προσπάθειες των Αθηνών να ανακηρύξουν την ελληνική ΑΟΖ διότι δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τον Σουλτάνο της Άγκυρας.

Όπως πολύ σωστά έγραψε η εφημερίδα Φιλελεύθερος της Λευκωσίας:

«Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έχει πέντε μόνιμα μέλη κι εμείς καταφέραμε να παραδώσουμε το Κυπριακό στα δύο, στα πιο εχθρικά, στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Η Ρωσία, η Γαλλία και η Κίνα, που πολλές φορές εμπόδισαν στο παρά πέντε βρετανικά κόλπα (αλλά όχι όλα) εναντίον των Ελληνοκυπρίων και της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν συμμετέχουν στις διαδικασίες παρά μόνο στο τελικό στάδιο, όταν πια Βρετανία και ΗΠΑ ορίσουν τις αποφάσεις. Είτε πρόκειται για ψηφίσματα είτε για σχέδια είτε για συγκάλυψη και νομιμοποίηση τουρκικών παρανομιών. Το σημαντικό, λοιπόν, ένα από τα σημαντικά, που συναποτελούν την πολιτική μας, είναι να αντιληφθούμε ότι επί τέσσερις δεκαετίες δεν είχαμε παρά μόνο αρνητικά αποτελέσματα από αυτή την οικειοθελή παράδοσή μας στους Βρετανούς και στους Αμερικανούς, που ισοδυναμεί με αυτοχειρία.»

Τέλος, ο Αμερικανός πανεπιστημιακός καθηγητής της Στρατιωτικής Ιστορίας, συγγραφέας και αρθρογράφος Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον αναφέρει ότι η Τουρκία είναι, de facto, εχθρός του ΝΑΤΟ και μόνο κατ’ όνομα σύμμαχος. Επίσης, αναφέρει «Το πρόβλημα με την Τουρκία και τη Δύση είναι πως η σχέση τους έχει μείνει πίσω για δεκαετίες. Αυτό που κάποτε ήταν μια συμμαχία δεν πλέον τίποτα, σήμερα». Αντίθετα, ο Ελληνοαμερικανός Ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης είχε αντίθετη γνώμη και έγραψε ότι τώρα το ΝΑΤΟ πρέπει να υποστηρίξει όσο το δυνατόν πιο πολύ την Τουρκία. Κρίμα τα παράσημα και βραβεία που του έδωσαν οι Ελληνοαμερικανοί. Έπρεπε να του ζητήσουν να τα επιστρέψει.

Το καταραμένο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Ξαφνικά, ο Αλέξης Τσίπρας, παριστάνοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, που σε ανύποπτο χρόνο, πριν 40 χρόνια, είχε μιλήσει κατά του ΔΝΤ, αποφάσισε να εκδιώξει το καταραμένο ΔΝΤ από την Ελλάδα. Εκείνο που δεν έχει, βέβαια, καταλάβει είναι το σημαντικό ρόλο που παίζουν στον διεθνή αυτό οργανισμό οι Αμερικανοί φίλοι του. Το κύριο κτίριο του ΔΝΤ βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον Λευκό Οίκο και το Υπουργείο Οικονομικών και η Αμερικανή αντιπρόσωπος ενημερώνει συνεχώς την κυβέρνησή της για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και αυτός είναι ένας λόγος που η Αμερική επιθυμεί την συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι δεν ήταν σύμπτωση το γεγονός ότι το ΔΝΤ και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μια κοινή στάση στο θέμα του χρέους;

Χάνουμε την ΑΟΖ, χάνουμε το ΔΝΤ και τώρα χάνουμε και τα γλυπτά του Παρθενώνα. Με την φόρα που έχουμε πάρει θα χάσουμε και το Ευρώ. Ίσως ήρθε η ώρα να ασχοληθώ και εγώ με τις προφητείες του Άγιου Παϊσιου και να δω γιατί ξέχασε να ασχοληθεί με την ΑΟΖ!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ζω στην πανέμορφη Ουάσιγκτον εδώ και 45 χρόνια τώρα και αισθάνομαι μια μεγάλη πικρία προς την δεύτερη πατρίδα μου για τον τρόπο που χειρίζεται τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις ακόμα και σήμερα που η Τουρκία προκαλεί τους πάντες στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξηγούν πάντα ότι δεν έχουν μια φιλοτουρκική πολιτική αλλά μια φιλοαμερικανική πολιτική εξηγώντας την αξία της Τουρκίας λόγω του μεγέθους της και της γεωγραφικής της θέσης. Βέβαια, όπως έχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, έτσι έχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά όταν εξηγούν την σχέση τους με το Ισραήλ. Γνωρίζουν ότι το Ισραήλ είναι ένα κράτος μικρότερο της Ελλάδας περικυκλωμένο από Αραβικά κράτη με τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και επομένως χρησιμοποιώντας την δικαιολογία που υποστηρίζουν την Τουρκία θα έπρεπε να υποστηρίζουν τα Αραβικά κράτη και όχι το Ισραήλ, αλλά δεν το έκαναν και υποστηρίζουν το μικρό αυτό κράτος. Πιστεύω απόλυτα ότι έτσι έπρεπε να συμπεριφερθούν και στην Ελλάδα. Κρίμα που δεν ζει ο μεγαλύτερος Αμερικανός φιλέλληνας και η μεγαλύτερη προσωπικότητα της Αμερικής, ο Πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον, που δεν θα επέτρεπε στην κυβέρνησή του να έχει μια τέτοια στάση προς το κράτος που η αρχιτεκτονική του κυριαρχεί στα μεγάλα κυβερνητικά κτίρια της Ουάσιγκτον.

mignatiou.com