Έρευνες για τον εντοπισμό αρχαιοκάπηλων στη Σαρία
Μια περίεργη υπόθεση, διερευνά από το απόγευμα της περασμένης  Παρασκευής, Αστυνομία και Λιμεναρχείο στην περιοχή της Καρπάθου και συγκεκριμένα στην περιοχή της Σαρίας.
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, το ΑΤ της Καρπάθου, δέχθηκε καταγγελία από κατοίκους του νησιού, ότι στην ακατοίκητη νησίδα της Σαρίας  που βρίσκεται κοντά στο νησί, υπήρχαν δύο τουλάχιστον άτομα όπου πιθανόν να συμμετείχαν σε διαδικασία παράνομης ανασκαφής.

Αμέσως, κινητοποιήθηκε Λιμεναρχείο και Αστυνομία και πράγματι αργά το απόγευμα έγινε εξειδικευμένη έρευνα σε καϊκι που βρίσκονταν κοντά στο νησί, χωρίς ωστόσο να προκύψουν ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος των ατόμων που επέβαιναν σε αυτό.
Η όλη διαδικασία, σύμφωνα με αρμόδιες αστυνομικές αρχές, βρίσκεται στο στάδιο της διερεύνησης.

Οι πληροφορίες  πάντως  δείχνουν ότι σε αρχαιολογικό χώρο του νησιού εικάζεται ότι έγινε προσπάθεια ανασκαφής, χωρίς ωστόσο αυτή να προσδιορίζεται χρονικά με ακρίβεια. Υπολογίζεται ότι είναι πρόσφατη.
Η Σαρία ήταν λημέρι των πειρατών
Η Σαρία βρίσκεται στα βόρεια της Καρπάθου και τα δυο νησιά τα χωρίζει ένα στενό πέρασμα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το νησί αυτό δημιουργήθηκε όταν ο Ποσειδώνας, ενώ πάλευε με τον Τιτάνα Εφιάλτη στις Τιτανομαχίες, απέκοψε ένα κομμάτι από την πλευρά της Καρπάθου κι έθαψε κάτω από αυτό τον αντίπαλό του.

Στο νησί υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Υπάρχουν ίχνη από την παρουσία ανθρώπου ήδη από τη νεολιθική εποχή και την πρώιμη εποχή του χαλκού, ενώ από τους ιστορικούς χρόνους έχουν βρεθεί λείψανα οχύρωσης στη δυτική πλαγιά του λόφου Καστέλο.

Στη θέση Παλάτια βρέθηκαν παλαιοχριστιανικά και μεσαιωνικά κτίσματα, ενώ στο λόφο πάνω από τα Παλάτια βρίσκεται ένας ιδιόμορφος μεσαιωνικός οικισμός του 10ου αιώνα με παράξενα θολωτά κτίσματα, που πιθανολογείται πως ανήκαν σε αραβικό οικισμό ή σε ορμητήριο Σαρακηνών πειρατών.

Ωστόσο, για τους Ολυμπίτες η Σαρία είναι κάτι παραπάνω από ένα ακατοίκητο νησάκι με πολλές αρχαιότητες. Είναι ένας τόπος που στήριξε την επιβίωσή τους μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, παρέχοντας γη για την άσκηση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.

Και είναι ένας τόπος γεμάτος μνήμες από ασταμάτητα κουραστικά ταξίδια με τη βάρκα, με κάθε καιρό, κατά τα οποία άντρες και γυναίκες λαμνοκοπούσαν κόντρα στα στοιχεία της φύσης, προκειμένου να καλλιεργήσουν τη γη αυτή -την «Οξω (Γ)η»- και να μεταφέρουν τα αγαθά της στη «μεγάλη στεριά», την Κάρπαθο.