Του Γιώργου Αλεξάτου
Δεν λέει να περάσει ο πονοκέφαλος, αν και η αρχική ζαλάδα έχει υποχωρήσει. Από τα χημικά που φάγαμε το μεσημέρι. Αυτά που δεν είδε ο
"αναρχοσυνδικαλιστής" Γιάννης Ανδρουλιδάκης και ο έγκυρος και φιλαλήθης μνημονιακός ραδιοσταθμός του κυβερνητικού κόμματος.
Η ευαισθησία στα χημικά εκδηλώθηκε πρώτη φορά έντονα -μετά από δεκαετίες εμπειρίας στον δρόμο- όταν μπάτσος μου 'ριξε στο πρόσωπο από απόσταση μισού μέτρου στη γωνία Ακαδημίας και Ιπποκράτους, τέλη Αυγούστου 2007.
Μόλις είχαμε φτιάξει την ΕΝΑΝΤΙΑ και πραγματοποιήσαμε διαδήλωση για τις πυρκαγιές που κατέστρεψαν την Πάρνηθα και την Πελοπόννησο. Ενώ η διαδήλωση είχε τελειώσει, οι μπάτσοι επιτέθηκαν σε νέους που αποχωρούσαν. Τα χημικά τα έφαγα όταν θέλησα να διαμαρτυρηθώ και ενώ μιλούσα με αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ.
Έμεινα τότε ένα βράδυ στο νοσοκομείο και άλλες τέσσερις μέρες στο κρεβάτι στο σπίτι μιας φίλης
Έκτοτε, κάθε που θα πέσω σε χημικά, εκδηλώνονται αμέσως προβλήματα. Όπως και σήμερα.
Αλλά ας μην υπερβάλλω! Τώρα δεν πήγα στο νοσοκομείο. Μάλλον γιατί δεν τα έφαγα από μισό μέτρο. Ίσως, όμως, τα χημικά του Τσίπρα να είναι πιο καλά!
Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2017/05/blog-post_738.html#ixzz4hOxH8wjr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html