TO MΠΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ

έχει θέα τα άλλα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών. Κάθομαι, σε μια ψάθινη καλοκαιρινή καρέκλα και αναρωτιέμαι γιατί από όλες τις θέες του κόσμου, το μπαλκόνι μου έχει επιλέξει την συγκεκριμένη. Νομίζω, πως θέλει με αυτό τον τρόπο να μου δώσει την δυνατότητα να θαυμάσω και τα άλλα, όμορφα μπαλκόνια, με τα
πολύχρωμα λουλούδια τους, τις δίκες του ψάθινες καρέκλες και τα τα ψηλά η τα λιγότερο ψηλά, κάγκελα τους. Από το απέναντι σπίτι, ένας σκύλος έχει βγει στο απέναντι μπαλκόνι και κάτι κάνει σκυμμένος πάνω από μια γλάστρα, σχεδόν στο μέγεθος του. Ίσως προσπαθεί να αρπάξει λίγη μυρωδιά από τα λουλούδια που βρίσκονται μέσα της, δίχως να γνωρίζει πως εκείνα έχουν μαραθεί από καιρό. Ακουμπάει απαλά την μουσούδα του στο ένα και μοναδικό πέταλο του ενός και μοναδικού τριαντάφυλλου που στέκεται ανθισμένο στην μέση του μπαλκονιού. Τα υπόλοιπα έχουν πεθάνει ή δεν υπήρξαν ποτέ, Εύχομαι από μέσα μου, να υπήρξαν κάποτε. Ξέρω, πως κι εκείνος εύχεται το ίδιο. Συνεχίζει την προσπάθεια του να αρπάξει έστω λίγη από την μυρωδιά που υπάρχει σε όλα τα άνθη αυτού του μπαλκονιού. Αισθάνεται τα χρώματα που δεν μπορεί να δει. Τέλος, κουνάει ευχάριστα την ουρίτσα του και χώνει ξανά τις πατούσες των μικρών ποδιών του, μέσα στην ζεστασιά του σπιτιού. Κάθομαι στην ίδια θέση, ελπίζοντας πως θα βγει έξω ξανά για μια τελευταία εξερεύνηση αφήνοντας με, αυτή την φορά να αποτυπώσω τα χρώματα του. Τα κάγκελα δυσκολεύουν την όραση μου. Έχουν χτιστεί έτσι ψηλά και πελώρια, επίτηδες στερώντας από τους ανθρώπους την ομορφιά του αληθινού κόσμου, καταδικάζοντας του σε μια αιώνια φυλακή που τους έχουν μάθει αποκαλούνε σπίτι τους. Η ευτυχία είναι τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακρυά τους. Δεν αρκεί να σηκώσεις τα παντζούρια, να ανοίξεις τα ματιά και να κάνεις ένα η εκατό βήματα. Πρέπει να γκρεμίσεις τα τείχη που ο ίδιος έφτιαξες για σένα, για την προστασία και την ασφάλεια σου. Ο σκύλος του απέναντι σπιτιού σε περιμένει, κουνάει την ουρίτσα του και σε καλωσορίζει στον αληθινό κόσμο. Το μόνο που σου ζητάει, να του φυτεύεις καθημερινά και από ένα καινούργιο λουλούδι, μέσα σε γλάστρες που θα έχουν τα αγαπημένα του χρώματα και ας μην ξέρει ποια είναι αυτά. Θα μπορεί να μεγαλώνει έτσι την λίστα με τις αγαπημένες του μυρωδιές και εσύ θα είσαι χαρούμενος που κατάφερες να εκπληρώσεις το όνειρο του. Θα αγαπάει τις γλάστρες σου, πιο πολύ από εσένα ή μάλλον, και για εσένα. Κυρίως όμως, θα στέκεται εδώ, απέναντι μου. κάθε απόγευμα, την ίδια σχεδόν ώρα, θυμίζοντας μου, την αξία που έχει, η μυρωδιά των αγαπημένων μου, λουλουδιών.

το διαβάσαμε στο lost-child98