«Αν με σιχαίνεσαι τα κουβαδάκια σου και σ’ άλλη παραλία»

Η άλλη άποψη, γραμμένη με επιχειρήματα.

Μπορεί πολλοί να διαφωνείτε, μπορεί να είναι μονόπλευρη σε έναν βαθμό, μπορεί το μόνο που μας νοιάζει να είναι τα δικά μας διακαιώματα, μπορεί κάτοχοι ζώων να μην έχουν συναίσθηση και να αφήνουν ακαθαρσίες ζώων παντού, μπορεί όντως να φοβόμαστε
για κάποιες αρρώστιες από τα ζώα....
Ωστόσο, αυτές οι απόψεις ακούγονται συνεχώς, ας ακούσουμε και την άλλη άποψη και ας κρατήσουμε λίγα ή περισσότερα σωστά από όσα διαβάσαμε.

Αν με σιχαίνεσαι, τα κουβαδάκια σου και σ’ άλλη παραλία! Αυτό θα σου έλεγε ο σκύλος της εικόνας αν μπορούσε να μιλήσει.

Για τους περισσότερους το καλοκαίρι σημαίνει θάλασσα, στιγμές χαλάρωσης και πολλές πολλές βουτιές! Για όσους πάλι έχουν κάποιον τετράποδο φίλο στην παρέα, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.

Η εξόρμηση στην παραλία συνεπάγεται άγχος να βρεθεί η πιο ερημική παραλία, φόβο για το ότι μπορεί να ενοχληθούν οι άλλοι λουόμενοι από την παρουσία του μικρού τους φίλου και τελικά μία γενικευμένη στενοχώρια για την όλη κατάσταση. Το ερώτημα που θέλω να θέσουμε όλοι στον εαυτό μας είναι το εξής·

Έχουμε δικαίωμα να απαγορεύουμε την παρουσία σκύλων ή οποιουδήποτε άλλου ζώου στις παραλίες; Πιο απλά, έχουμε δικαίωμα να επιτρέπουμε ή όχι σε κάποιο ζώο να υπάρχει; Πάμε να δούμε μερικά βασικά πράγματα λοιπόν.

Πριν λίγες μέρες μία ομάδα ζωόφιλων μάζεψε υπογραφές και έστειλε μία επιστολή στο υπουργείο ναυτιλίας ζητώντας την άρση της απαγόρευσης των ζώων στις οργανωμένες και πολυσύχναστες παραλίες. Πιο συγκεκριμένα, ζητούσε να επιτρέπεται στους τετράποδους φίλους μας να μπαίνουν στη θάλασσα. Φυσικά τα αιτήματά τους περιορίζονταν στα ζώα που είναι ιδιόκτητα, λες και μιλάμε για το αμάξι μας και ζητάμε άδεια εισόδου.

Για τα λεγόμενα “αδέσποτα”, καμία αναφορά πουθενά! Φαίνεται πως η απουσία ενός ανθρώπου-δεσπότη, τα καθιστά αυτομάτως μη σημαντικά και συνεπώς καμία υποχρέωση δε μπορεί να έχει κανείς απέναντί τους. Για δικαιώματα των ζώων φυσικά, ούτε λόγος.

Βέβαια οι περισσότεροι όταν ακούν για δικαιώματα των ζώων, αυτό που τους έρχεται στο μυαλό είναι πως πρέπει να ταΐζεις τον σκύλο σου, να του αλλάζεις το νερό, να τον βγάζεις βόλτα και άντε και να προσέχεις μην πατήσεις καμιά γάτα στο δρόμο. Τα ζώα όμως έχουν κάποια θεμελιώδη δικαιώματα, είτε εμείς έχουμε την αξιοπρέπεια να τα αναγνωρίσουμε, είτε όχι.

Η συνολικά ελλιπής παιδεία μας, παραμένει ελλιπής και όσον αφορά τη συνύπαρξη μας με τα μη ανθρώπινα ζώα (έτσι θα τα αποκαλώ στο εξής, μήπως και συνειδητοποιήσεις πως ζώα είμαστε όλοι μας. Ζωο: Το έμβιο ον, αυτό που ζει. Κάποια στιγμή πρέπει να το πάρεις απόφαση και να ξεκαβαλήσεις το καλάμι του κατά φαντασία θεού. Ένα ζώο είσαι, που όμως έχει πιο σύνθετες και εκλεπτυσμένες ικανότητες. Αν εσύ δεν τις αξιοποιείς, τότε μην αξιώνεις να λέγεσαι άνθρωπος, και φουσκώνεις από περηφάνια για το είδος σου!).

Όταν δεν υπάρχει σεβασμός ούτε για τον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάλλον για τους συνανθρώπους σου, δεν περιμένω να σεβαστείς το σκύλο, τη γάτα, την αγελάδα, το ποντίκι και το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο.

Εδώ όμως θέλω να πάρουμε την πολύ συγκεκριμένη περίπτωση που έχω ήδη προλογίσει, αν θα έπρεπε δηλαδή τα μη ανθρώπινα ζώα να μπορούν να κολυμπήσουν σε όποια θάλασσα επιθυμούν. Αυτό περιλαμβάνει φυσικά και τα “αδέσποτα” τα οποία οι περισσότεροι , πανικόβλητοι τρέχετε να βγάλετε από το νερό.

Ξέρεις αυτό μου θυμίζει και λίγο την ιστορία με το γάιδαρο που έπεσε στο πηγάδι και όταν τον έβγαζαν ένας φώναξε· “Προσέξτε παιδιά μη στάξει η ουρά!”. Μάλλον απλά θέλουμε τις παραλίες και τη θάλασσα βρομισμένες αποκλειστικά από εμάς.

Σιχαινόμαστε μην πέσει καμιά τρίχα από κανένα ζωντανό, αλλά είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με τα σκατά (δυστυχώς μία πιο “καθώς πρέπει” λέξη δε μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα) στα οποία μάθαμε να κολυμπάμε. Αρκεί πάντοτε να είναι δικά μας και αρκεί να μην πολυφαίνονται. Αυτό όμως είναι κάτι που γενικότερα έχουμε ως φιλοσοφία ζωής, δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση το μπάνιο μας στη θάλασσα.

Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα σηκωθούν και θα κάνουν παρατήρηση στο μπροστινό τους που σβήνει τα τσιγάρα του στην άμμο ή στην παρέα που φεύγοντας θα αφήσει πίσω ένα σωρό σκουπίδια, γιατί βλέπεις ντρέπονται.

Κανέναν όμως δεν είδα να ντρέπεται να πάει να φωνάζει σε ένα σκύλο που μπήκε στη θάλασσα για να δροσιστεί, τη μέρα που ο υδράργυρος έχει χτυπήσει κόκκινο. Ποτέ κανένα δεν είδα να σηκώνεται και να υπερασπίζεται τον σκύλο αυτό, και πάντα η σκηνή τελειώνει με το γνωστό ανθρωποειδές ελληνικής προελεύσεως να βρίζει που ο δήμος δεν τα μαζεύει όλα να εξαφανιστούν και το σκύλο να φεύγει τρέχοντας με την ουρά στα σκέλια, στην κυριολεξία.

Θα μου πεις και εσύ τι ζόρι τραβάς; Ο άνθρωπος μπορεί να σιχαίνεται ή να έχει αλλεργία ή να έχει ένα τσούρμο παιδιά ή απλά να μη γουστάρει βρε αδερφέ να κολυμπάει με σκυλιά που δεν ξέρεις τι αρρώστια έχουν!

Κατ’αρχάς δύσμοιρε ανθρωπάκο που καταφέρνεις πάντοτε να λες τις μεγαλύτερες ανοησίες με το γνωστό ύφος “ω στην είπα τώρα!” , η απάντηση που σου αρμόζει είναι απλά να διαβάσεις κανένα βιβλίο. Επειδή ξέρω πως δε θα το κάνεις, θα σου εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ, για ποιο λόγο αυτά που λες δεν είναι αρκετά για να ανάγουν κάποιον σε βασιλιά της Γης.

Το θέμα της υγιεινής είναι αυτό που θίγουν πιο συχνά όλοι όσοι διαμαρτύρονται μόλις δουν κάτι που δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος, να πλησιάζει το νερό. Έχουν παιδιά, αλλεργίες, είναι πολύ καθαροί και δε μπορούν, σιχαίνονται… τα γνωστά!

Πρώτα από όλα θα έπρεπε να ανησυχείτε για το τι μπορεί να κολλήσετε από τους ανθρώπους και όχι από τα ζώα, μιας και οι ασθένειες που μπορούν να σας μεταδώσουν αυτοί είναι πολύ συνηθέστερες και μεταδίδονται με πολύ μεγαλύτερη ευκολία σε εσάς τον άνθρωπο.

Επίσης δεν είστε τόσο ευαίσθητοι όσο θέλετε να νομίζετε, μιας και τα μικρόβια στα οποία οφείλονται πολλές από τις ασθένειες που μπορεί να σας μεταδώσει ένα ζώο, βρίσκονται σε αφθονία στα χόρτα, στους δρόμους, και γενικά οπουδήποτε κυκλοφορείτε.

Σε αντίθεση με ότι σας βολεύει να φαντάζεστε, τα ζώα δεν παράγουν μαγικά ασθένειες μόλις σας δουν, με απώτερο σκοπό να σας ξεκάνουν (αντίθετα με εσάς, εκείνα δεν τραβάνε τέτοιο ζόρι). Για να μπορείτε να κολλήσετε μία ασθένεια από ένα ζώο, μάλλον θα μπορείτε να την κολλήσετε και από εκεί που την κόλλησε αυτό. Απλή λογική. Δοκιμάστε το!

Να ξεκαθαρίσουμε επίσης, πως δε μπορείς να κολλήσεις απολύτως τίποτα από ένα ζώο που κολυμπάει σε μία θάλασσα. Ο λόγος γι’αυτό είναι ακριβώς ο ίδιος που τόσο χρόνια δεν κολλήσατε τίποτα κολυμπώντας ανάμεσα σε ανθρώπους. Το αλάτι σκοτώνει τα μικρόβια και λόγω του όγκου νερού που έχει η θάλασσα, είναι κομματάκι δύσκολο να κολλήσεις κάτι.

Από την άμμο όμως μπορείς να κολλήσεις πολλά, υπάρχει δεν υπάρχει κάποιο ζωντανό στο οπτικό σου πεδίο. Ψάθα, πετσετούλα και λύθηκε το πρόβλημα! Μη μου πείτε για ακαθαρσίες, γιατί αφ’ενός όσοι έχουν τον τριχωτό φίλο τους μαζί τις μαζεύουν και αφ’ετέρου δεν έχω δει πολλά «αδέσποτα» να βρομίζουν την παραλία. Αντίθετα όσες φορές βρίσκομαι στη θάλασσα, βλέπω πολλούς να την αντιμετωπίζουν σαν έναν τεράστιο σκουπιδοτενεκέ-σταχτοδοχείο.

Πριν λοιπόν αποφασίσετε να πάθετε ξαφνικά καθαριότητα, σκεφτείτε πόσο μολύνετε εσείς τη θάλασσα με τα λάδια και τα αντηλιακά που αλείφεστε, πότε κάνατε εσείς τελευταία φορά μπάνιο και μια που το ρίξαμε στη σκέψη, ενώ σκέφτεστε μπορείτε να μαζέψετε και μερικές γόπες ή περιτυλίγματα από την άμμο. Και μην ακούσω «δεν είναι δικό μου» , ή «εγώ δεν πέταξα τίποτα» !

Δε χρειάζονται δακτυλικά αποτυπώματα ή να βρεθούν ενοχοποιητικά στοιχεία που να φανερώνουν πως εμείς είμαστε οι υπαίτιοι, για να σκύψουμε να μαζέψουμε ένα σκουπίδι. Απλά θέλουμε ένα καθαρό περιβάλλον! Πολιτισμός λέγεται, να το δοκιμάσετε και αυτό, με παρέα κατά προτίμηση!

Τα παιδιά φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν από τη συζήτηση του θέματος, μιας και γι’ ακόμα μία φορά χρησιμοποιούνται ως κάλυψη της αποτυχημένης ανθρωπιάς των γονιών τους. Φοβάται η μικρή…» ,»Εμείς τα αγαπάμε, αλλά επειδή ο μικρός το φοβάται…», αποτελούν αγαπημένες εισαγωγικές προτάσεις αρκετών γονέων.

Αυτό που έχω να πω σε εσάς τους γονείς είναι, να σταματήσετε να μεγαλώνετε φοβισμένα παιδιά, που αργότερα θα εξελιχθούν σε σκιαγμένους ανθρώπους.

Τα παιδιά από μόνα τους δε φοβούνται τίποτα. Αντί λοιπόν να αναλώνετε την πολύτιμη ενέργειά τους στο να μαθαίνουν τι πρέπει να φοβούνται και τι όχι, αντιμετωπίστε τους δικούς σας φόβους και τις δικές σας υστερίες. Πλησιάστε κάποιον με σκύλο και ζητήστε του να σας αφήσει να τον προσεγγίσετε. Μιλήστε του και εάν είναι δεκτικός, απλώστε το χέρι σας να τον χαϊδέψετε.

Η παραλία είναι το ιδανικό μέρος για να ξεπεράσετε τυχόν προκαταλήψεις και φοβίες. Αγαπήστε τα ζώα γιατί αν δεν καταφέρετε με αυτά (που είναι κάτι παραπάνω από αξιαγάπητα), πολύ φοβάμαι πως θα αποτύχετε παταγωδώς και με τους ανθρώπους.

Εσένα «Απλά τα σιχαίνομαι» και «Δεν τα πολυσυμπαθώ», σου έχω νέα! Σε όλους μας έχει συμβεί να βρεθούμε στην ίδια παραλία με άτομα που περισσότερο απωθητικά τα βρίσκουμε, πόσο μάλλον να τα συμπαθούμε κιόλας.

Ωστόσο ποτέ δε σηκώθηκα να πάω στο μπροστινό και να του πω «Φίλε με όλο το θάρρος, επειδή το παλικάρι από εδώ δε βλέπεται μπορείς να κανονίσεις να μη μπει στη θάλασσα ενώ είμαι μέσα; Σιχαίνομαι, καταλαβαίνεις! Και βασικά αν μπορούσες να τον πας κάπου πιο απόμερα θα μας έκανες όλους χάρη!»

Και ξέρεις γιατί δεν το έχω πει ποτέ αυτό; Μα επειδή δεν έχω το δικαίωμα! Δε μπορώ να κάνω face control στο ποιος θα μπει στη θάλασσα. Και δε μου επιτρέπεται, όχι επειδή θα τον προσβάλλω, το «δεν έχω το δικαίωμα» έχει τις ρίζες του πολύ πιο πίσω. Στο γεγονός δηλαδή πως δε μπορεί να μου ανήκει η θάλασσα (σε κανένα δε μπορεί να ανήκει) και θα έπρεπε να νιώθω ευγνώμων που κάπως έγινε και υπάρχει!

Μα αυτός είναι άνθρωπος, θα πεις! Ναι, για εσένα που είσαι και εσύ άνθρωπος. Για τη θάλασσα και γενικότερα για τον πλανήτη που ρημάζουμε σε κάθε ευκαιρία, εσύ, εγώ και ένας σκύλος είμαστε ακριβώς το ίδιο. Η θάλασσα δεν είναι για τα σκυλιά, διάβασα σε κάποιο άστοχο σχόλιο. Η θάλασσα δεν είναι για όσους δε μπορούν να συμβιώσουν με όσους έχουν κάθε δικαίωμα να βρίσκονται εκεί, θα απαντήσω εγώ!

Όλοι εσείς που έχετε την τύχη να σας κρατάει συντροφιά κάποιος χνουδωτός φίλος, το λιγότερο που οφείλετε να κάνετε, είναι να υπερασπιστείτε το αυθύπαρκτο δικαίωμά του να υπάρχει. Αν δεν είστε αρκετά δυναμικός ή ντρέπεστε, κάντε εξάσκηση να το καταφέρετε. Ο κόσμος χρειάζεται τους ανθρώπους γεμάτους αγάπη, να έχουν δυνατή φωνή. Αλλιώς θα ακούγονται πάντοτε μόνο οι θρασείς και ανόητοι αυτού του πλανήτη.

Τα ζώα δεν υπάρχουν για χάρη του ανθρώπου. Η ζωή τους έχει την ίδια αξία με οποιαδήποτε άλλη ζωή και έχουν δικαίωμα να υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη, όπως ακριβώς έχεις και εσύ. Το να τα εκτοπίσεις δεν είναι στη διακριτική σου ευχέρεια.

Να μάθετε να υπερασπίζεστε τη λογική κόντρα σε δήθεν νόμους, και ανόητους ανθρώπους! Όποιος ενοχλείται από τους αχινούς, τις μέδουσες, τα σκυλιά κ.ο.κ., τα κουβαδάκια του και σε άλλη παραλία! Γράψε λάθος! Σε άλλη πισίνα, γιατί για εκεί είστε μόνο μερικοί. Μια τσιμεντένια γούρνα, γεμάτη νερό, μολυσμένη μόνο από τα δικά σας «ανθρώπινα» μικρόβια! Εκεί να κολυμπάτε με τους αγαπημένους σας «όχι δεν κατουράω τώρα, ηρεμώ!»- ανθρώπους!

Να αγαπάτε τα ζώα αληθινά και να υπερασπίζεστε τα δικαιώματά τους! Αυτοί που τα καταπατούν, είναι οι ίδιοι που αρνούνται δικαιώματα και σε πολλούς από τους συνανθρώπους σας!

Κείμενο: Μία Ντέντα


Διαβάστε περισσότερα: http://kafeneio-gr.blogspot.com/2017/08/blog-post_948.html#ixzz4p0UYfuSP