ΕΙΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΟΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΕΣ ΘΕΟΚΡΑΤΕΣ!!ΤΟΣΟ ΜΕΝΟΣ ΠΙΑ...

Ειδική Συνοδική Επιτροπή Μελέτης Αρχαιολατρίας-Νεοειδωλολατρίας Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ

Ενημέρωση για μια σύγχρονη και επικίνδυνη πλάνη

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει ως έργο Της να οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία, να νοιάζεται διαρκώς για την πνευματική προκοπή του και να τον περιφρουρεί από τις
ποικίλες πλάνες. Αυτό τον σκοπό υπηρετεί το ενημερωτικό αυτό φυλλάδιο, επισημαίνοντας μια σύγχρονη και επικίνδυνη πλάνη. Πρόκειται για την προσπάθεια επανεμφανίσεως του νεοπαγανιστικού ή νεοειδωλολατρικού φαινομένου, το οποίο εισήλθε δυστυχώς στις σημερινές κοινωνίες, ως μία «επαναστατική» αμφισβήτηση των αξιών της Ορθόδοξης χριστιανικής κοινωνίας μας και προβολή των νεκρών, εδώ και πολλούς αιώνες, πολυθεϊστικών και ειδωλολατρικών θρησκειών ως το «μέλλον και τη σωτηρία του κόσμου»!

Με το φυλλάδιο αυτό παρουσιάζουμε με αντικειμενικότητα, απλότητα και υπευθυνότητα το πρόβλημα στους Ορθοδόξους πιστούς, ώστε να γνωρίζουν για την φύση και τις επιδιώξεις του νεοπαγανισμού και να μη παρασύρονται από τις παραπλανητικές επαγγελίες του.


1. Η φύση και οι στόχοι του νεοπαγανισμού

Οι ραγδαίες κοσμογονικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων, οι οποίες δεν έχουν προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία, προκάλεσαν στον σύγχρονο άνθρωπο μια πρωτοφανή αμφισβήτηση, που τον οδήγησε σε μια έντονη πνευματική σύγχυση. Συνέπεια αυτής της καταστάσεως είναι η εμφάνιση περίεργων, μυστικιστικών θρησκευτικών συστημάτων, μορφωμάτων και προϊόντων του δαιδαλώδους πλέγματος της «Νέας Εποχής», τα οποία τείνουν να καλύψουν τα πνευματικά κενά του σύγχρονου ανθρώπου.

Ένα τέτοιο θρησκευτικό μόρφωμα, είναι και ο νεοπαγανισμός ή η νεοειδωλολατρία. Πρόκειται για ένα πολυποίκιλο θρησκευτικό μόρφωμα, το οποίο ανάγει την καταγωγή του σε αρχαίες πρωτόγονες πολυθεϊστικές θρησκείες και παραδόσεις του απώτερου παρελθόντος. Εκδηλώνεται ως προσπάθεια αναβιώσεως πανάρχαιων ειδωλολατρικών θρησκειών και δρώμενων. Έχει έντονο φυσιοκρατικό και πανθεϊστικό χαρακτήρα. Διακατέχεται από έναν περίεργο θρησκευτικό εθνικισμό, αγγίζοντας σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνες εθνοφυλετικές θεωρίες και πρακτικές. Εδώ και δύο περίπου δεκαετίες προσπαθεί να κυριαρχήσει στην κοινωνία. Θεωρεί ότι ο μονοθεϊσμός και κυρίως ο Χριστιανισμός, ευθύνεται για «τον πνευματικό μεσαίωνα», στον οποίο δήθεν οδήγησε την ανθρωπότητα, αφότου επικράτησε και της στέρησε την «λαμπρή πολιτισμική πορεία» των εθνικών ειδωλολατρικών θρησκειών! Άμεσος στόχος των φανατικών νεοπαγανιστών είναι να «αποτινάξουν το μονοθεϊστικό ζυγό», όπως ισχυρίζονται, να αναβιώσουν τις «πατρώες εθνικές θρησκείες», επαναφέροντας τον κόσμο σε «τροχιά προόδου»!


2. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της νεοειδωλολατρίας

Το νεοειδωλολατρικό ή όπως διεθνώς λέγεται νέο-παγανιστικό κίνημα (από το pagan, που θα πει χωρικός) δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά πραγματικά παγκόσμιο. Ύστερα από μια μακρά εξελικτική πορεία από τα χρόνια του Διαφωτισμού, με πραγματική αφετηρία το μυστικιστικό κίνημα της Θεοσοφίας, έφτασε στις μέρες μας, όχι μόνον να διεκδικεί ισότιμη θέση πλάι στις άλλες θρησκείες, αλλά και να τις μάχεται σκληρά. Μια δυναμική δημιούργησε σε όλες τις χώρες του πλανήτη ταυτόχρονα, ευνοϊκές συνθήκες αναβίωσης των αρχαίων ειδωλολατρικών και παγανιστικών θρησκειών.

Τα διάφορα «εθνικά» νεοπαγανιστικά κινήματα, αν και διαφοροποιούνται σε βασικές αρχές, εν τούτοις επιδιώκουν να συγκροτήσουν ενιαίο μέτωπο στην πολεμική τους κατά του Χριστιανισμού. Τον Ιούνιο του 1998 συνήλθε στη Λιθουανία το πρώτο ιδρυτικό συνέδριο του παγκόσμιου «κοινού» τους, «Παγκόσμιο Συνέδριο Εθνικών Θρησκειών» (Word Congress of Ethnic Religions), στο οποίο υπάρχει ολιγάριθμη Ελληνική εκπροσώπηση. Στο ίδιο συνέδριο ιδρύθηκε και η «Των Εθνικών Οικουμενική Εκκλησία», η ενωτική δηλαδή παγκόσμια παγανιστική θρησκεία. Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί επτά παγκόσμια παγανιστικά συνέδρια, από τα οποία το τελευταίο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2004! Η σύμπτωση του χρόνου και του τόπου συγκλήσεώς του με τους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών αποδεικύουν ότι η αναβίωση των αρχαίων ειδωλολατρικών θρησκειών, γίνεται κατόπιν οργανωμένου σχεδίου.


3. Ο Ελληνικός νεοπαγανισμός

Το φαινόμενο της νεοειδωλολατρίας στη χώρα μας έχει μια ιδιάζουσα μορφή. Οι Έλληνες νεοπαγανιστές ή δωδεκαθεϊστές ή «εθνικοί» ή «αρχαιολάτρες» όπως αυτοαποκαλούνται, αγωνίζοναι να συνδυάσουν εντέχνως τα ποικίλα θρησκευτικά τους μορφώματα, με το αρχαίο - ελληνικό κλέος και πολιτισμό. Φτάνουν στο σημείο να μονοπωλούν και να οικειοποιούνται τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και να επιχειρούν να αποξενώσουν από αυτόν το σύνολο του Ελληνικού λαού, που δεν ασπάζεται τα θρησκευτικά τους «πιστεύω». Ακόμα και την ιδιότητα του Έλληνα θέλουν να αποστερήσουν από τους μη παγανιστές! Σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις τους «γνήσιοι Έλληνες είναι μόνον όσοι ασπάζονται την πατρώα θρησκεία», δηλαδή την αρχαία ειδωλολατρική θρησκεία!

Στην Ελλάδα υπάρχουν και δρουν αρκετές παγανιστικές ή φιλοπαγανιστικές ομάδες, με αγεφύρωτες θρησκευτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους. Με πληθώρα πολυτελών περιοδικών, βιβλίων, εκπομπών μέσω του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως, αλλά και ιστοσελίδων στο διαδίκτυο, προσπαθούν να κάνουν γνωστή την ύπαρξή τους και να προωθήσουν τις θρησκευτικές τους θέσεις. Ισχυρίζονται με πρωτοφανή φανατισμό και πνεύμα μισαλλοδοξίας, ότι δήθεν η Ελλάδα είναι υπόδουλη εδώ και δεκαέξι αιώνες στον Χριστιανισμό, ο οποίος γι’ αυτούς είναι «εβραϊκή αίρεση, απόλυτα ξένη προς την ελληνική κοσμοθέαση»! Εντελώς ανιστόρητα και αντιεπιστημονικά ισχυρίζονται πως ο Χριστιανισμός επιβλήθηκε στον Ελληνισμό δια της βίας τον 4ο και 5ο μ.Χ. αιώνα και ότι δήθεν «κατέσφαξε εκατομμύρια εθνικούς». Διαδίδουν επίσης παραπλανητικά ότι «κατάστρεψε τους ναούς και τα ιερά τους, καθώς και όλα τα έργα τέχνης», αποσιωπώντας το γεγονός ότι πολλά από αυτά διεσώθησαν από Χριστιανούς. Διαγράφουν την ένδοξη χιλιετή Βυζαντινή περίοδο της ιστορίας του Γένους μας, αρνούμενοι έτσι την διαχρονικότητα και την ενότητα της Ελληνικής Ιστορίας. Απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως δήθεν «εβραϊκή μυθολογία» και επιτίθενται εμπαθώς κατά της Καινής Διαθήκης και των Πατέρων της Εκκλησίας. Διατυμπανίζουν με στόμφο πως ακόμη και σήμερα «το δικτατορεύον δόγμα», όπως αποκαλούν την Εκκλησία, «καταπιέζει αφόρητα τους εθνικούς»! Χωρίς κανένα ενδοιασμό απαιτούν να τους παραχωρήσουμε την Ελλάδα, η οποία τους ανήκει!

Προβάλλουν ένα μεγάλο πλέγμα παράλογων διεκδικήσεων. Ζητούν επίμονα αναγνώριση των ποικίλων θρησκευτικών μορφωμάτων τους, όχι απλά ως «γνωστή θρησκεία», αλλά «ως την μόνη νόμιμη θρησκεία στην Ελλάδα»! Ζητούν να τους αποδοθούν οι αρχαιολογικοί χώροι για να τους μετατρέψουν σε χώρους λατρείας, αφού κατεδαφίσουμε τους παρακείμενους χριστιανικούς ναούς μας σε απόσταση έως πεντακόσια μέτρα από αυτούς, διότι, όπως υποστηρίζουν, έχουμε μιάνει τα ιερά τους! Κατά ομάδες συγκεντρώνονται στον Όλυμπο και σε υπαίθριους αρχαιολογικούς χώρους και τελούν παγανιστικές τελετές, αναβιώνοντας αρχαιοελληνικές παγανιστικές εορτές, όπως είναι τα ηλιοστάσια. Ταυτόχρονα έχουν καθιερώσει και τελετές ονοματοδοσίας, γάμου, κηδείας, μνημοσύνου κλπ. Εν όψει της τελέσεως των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας το 2004 επιδιώκουν οι νεοπαγανιστές να εκμεταλλευθούν το μεγάλο πολιτιστικό και αθλητικό γεγονός και να προβάλουν τα νεοπαγανιστικά μηνύματά τους.

Μερικές από τις ομάδες αυτές δεν αναγνωρίζουν τους νόμους του κράτους, τους θεωρούν άκυρους, διότι τους έφτιαξαν, όπως υποστηρίζουν, «οι δολοφόνοι κατακτητές Χριστιανοί». Σε δημοσιευμένα κείμενά τους εκφράζονται με πρωτοφανή βία και εμπάθεια κατά των Χριστιανών και υβρίζουν με χυδαιότητα τα ιερά και τα όσια της πίστεώς μας.

Στα ίδια κείμενα αναφέρονται απροκάλυπτα στη συμμαχία τους με άλλες αντιχριστιανικές ομάδες της «Νέας Εποχής» με στόχο να καταρρεύσει το χριστιανικό κράτος και να περάσει η εξουσία στους δωδεκαθεϊστές, πού είναι δήθεν «οι μόνοι γνήσιοι Έλληνες»(!), συνεχιστές της αρχαίας «πατρώας θρησκείας».


4. Ποιά ήταν πραγματικά η αρχαιοελληνική θρησκεία

Οι Έλληνες νεοπαγανιστές επιχειρούν με καταφανή παραποίηση της ιστορίας να παρουσιάσουν την αρχαιοελληνική ειδωλολατρική θρησκεία ως «την πιο λαμπρή θρησκεία της ανθρώπινης ιστορίας, η οποία υπήρξε το βάθρο του παγκόσμιου πολιτισμού».

Είναι όμως γνωστό πως η θρησκεία των προγόνων μας ουδέποτε υπήρξε σταθερή και ενιαία για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Οι Έλληνες νεοπαγανιστές δεν ξεκαθαρίζουν ποια μορφή της «πατρώας θρησκείας» επιθυμούν να αναβιώσουν: την φετιχιστική και τοτεμιστική των προελλήνων, την χυδαία ανθρωπομορφική ομηρική και ησιόδεια, την αιρετική και οργιαστική ορφική, την συγκρητιστική των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, ή εκείνη του νοσηρού μυστικιστικού νεοπλατωνισμού των υστερορωμαϊκών χρόνων;

Μελετώντας τις πάμπολλες μυθολογίες και θεογονίες των αρχαίων, οι οποίες αποτελούν τις πηγές της αρχαίας θρησκείας, διαπιστώνει κανείς τερατώδεις αντικρουόμενες απόψεις πάνω σε θεμελιώδεις αρχές της. Συναντά ακόμη απαράδεκτες διηγήσεις για τους «θεούς», όπως πράξεις βίας, μίσους, αντιζηλίας, αντεκδικήσεως και αφάνταστης εχθρότητας μεταξύ τους. Οι «θεοί» φέρονται να διαπράττουν ανείπωτες ηθικές παρεκτροπές, όπως μοιχείες, πορνείες, βιασμούς, παιδεραστίες, αιμομιξίες, ομοφυλοφιλίες, απάτες, κλοπές, φόνους, αδικίες, παιδικές ασπλαγχνίες, πολέμους κ.ά., τις οποίες διαπράττουν μόνο οι χειρότεροι των ανθρώπων! Οι αρχαίοι «θεοί» αποδεικνύονται αρνητικά πρότυπα για τη διαμόρφωση ανθρωπίνων χαρακτήρων. Φτάνει να αναφερθή η λατρεία της Αφροδίτης δια της πορνείας. Κατά τον αρχαίο συγγραφέα Στράβωνα, στο ιερό της Αφροδίτης στην Κόρινθο υπηρετούσαν την «θεά» περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες δια της πορνείας (Στραβ.378)! Οι νεοπαγανιστές στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν αυτές τις απαράδεκτες πίστεις επιδιώκουν να τις ερμηνεύσουν αλληγορικά. Δυστυχώς όμως οι αρχαίοι, εκτός από τους μεγάλους σοφούς, πίστευαν κατά γράμμα στις ανήθικες μυθολογικές διηγήσεις!

Αξιόπιστες αναφορές αρχαίων συγγραφέων μας βεβαιώνουν ακόμη για φρικτές ανθρωποθυσίες μέχρι τους χρόνους του Ηροδότου, του Πλουτάρχου, του Παυσανία και του Στράβωνα, (βλ. ανθρωποθυσίες στις εορτές των «Κρονίων» (Παυσ.Ελλην. Περ.Ι΄18, 7), των «Θαργηλίων» και την τριετηρική του Αγριωνίου Διονύσου στον Ορχομενό (Πλουτ. Αίτια Ελλ.38,299e), την κατακρήμνιση ανθρώπων στην Λευκάτα της Λευκάδας (Στραβ.Ι΄2,452), κ.α.).

Η αρχαία θρησκεία εξωθούσε επίσης τους άτυχους λατρευτές της σε πράξεις ανείπωτης δεισιδαιμονίας (μαντική, θεουργίες – μαγεία, μιάσματα, καθαρμοί, δράση Πυθαϊστών, κλπ).

Οι σοφοί πρόγονοί μας αντιλήφθηκαν νωρίς την πρωτόγονη και παράλογη μορφή της θρησκείας τους και γι’ αυτό άσκησαν σκληρή κριτική για τις απαράδεκτες πίστεις για τους θεούς, για την δεισιδαιμονία, για τις θυσίες, για την μαντική και τις μαγικές θεουργίες. Ο ίδιος ο Όμηρος, αν και θεωρείται ο θεμελιωτής της αρχαιοελληνικής θρησκείας, στάθηκε, μέσα από τα αθάνατα έπη του, καυστικά κριτικός απέναντι σ’ αυτή. Ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, ο Ηράκλειτος, ο Θεαγένης ο Ρηγίνος, ο Εμπεδοκλής, ο Παρμενίδης, ο Μητρόδωρος, ο Αναξαγόρας, ο Αναξίμανδρος, ο Πρωταγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πρόδικος, ο Θεόφραστος, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής ο Ευριπίδης, ο Αντισθένης, ο Δημόκριτος, ο Διογένης ο Κυνικός, Ο Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο Ευήμερος, ο Επίκουρος, οι σοφιστές , οι στωικοί, οι περιπατητικοί, και όλοι σχεδόν οι επιφανείς πρόγονοί μας, είτε στάθηκαν κριτικοί απέναντι στην αρχαία θρησκεία, είτε την αρνήθηκαν εντελώς και έπλασαν άλλη ιδεομορφική θρησκεία, απαλλαγμένη από τις απαράδεκτες πίστεις και παραλογίες της αρχαίας θρησκείας. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, οι περισσότεροι από αυτούς τους φιλοσόφους διώχθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν ή και βρήκαν τραγικό θάνατο.

Η παρακμή της αρχαιοελληνικής θρησκείας άρχισε πολύ νωρίς, για να κορυφωθεί μετά τους κλασικούς χρόνους και ιδιαίτερα στα ελληνιστικά χρόνια, με την είσοδο των ανατολικών μυστηριακών θρησκειών στον ελληνικό χώρο (λατρεία Κυβέλης, Ίσιδος, Μίθρα, κλπ). Με την εμφάνιση του Χριστιανισμού η αρχαία θρησκεία ήταν ήδη σε κατάπτωση. Το βεβαιώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος στα συγγράμματά του τον 2ο μ.Χ. αιώνα.


5. Σχέση νεοειδωλολατρίας και «Νέας Εποχής»

Ο ελληνικός νεοπαγανισμός όπως και ο διεθνής έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ρευμάτων της «Νέας Εποχής», καίτοι σε μερικά έντυπα γίνεται προσπάθεια να κρατηθούν αποστάσεις απ’ αυτή.

Ο «νεοεποχίτικος» χαρακτήρας των ρευμάτων αυτών, διαπιστώνεται από την απόλυτη ταύτισή τους με τη «νεοεποχίτικη» εκδοχή περί Θεού, κόσμου και ανθρώπου ή αλλιώς την καθαρά αποκρυφιστική δοξασία της «ολιστικής θεωρήσεως του κόσμου», την δοξασία της «μετενσαρκώσεως ή μετεμψυχώσεως και τη σύγχρονη θέση του αποκρυφισμού ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ καλού και κακού.

Κατά την νεοεποχίτικη αντίληψη, ο Θεός ταυτίζεται με το υλικό σύμπαν. Αλλά και οι «θεοί» των νεοπαγανιστικών ρευμάτων είναι «ομοούσιοι» με την Φύση από την οποία και γεννιούνται. Ο κόσμος είναι αυθύπαρκτος και οι «θεοί» είναι εντός του κόσμου. Η «Νέα Εποχή» λέει ότι τα πάντα, από τα ανόργανα μέχρι τα ενόργανα και τον άνθρωπο, είναι «εκδήλωση» του Θεού, είναι κατ’ ουσίαν «θεοί». Έτσι και ορισμένα νεοπαγανιστικά κινήματα λατρεύουν την Φύση – Γαία ως «θεά» και την θεωρούν «μητέρα θεών τε ανθρώπων».

Η Πανθρησκεία την οποία επιδιώκει να εδραιώσει η Νέα Εποχή στηρίζεται σ’ αυτή την αντιχριστιανική θεώρηση του κόσμου και είναι γέννημα της Θεοσοφίας και του αποκρυφισμού.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι και η νέο-ειδωλολατρία είναι μία επιπλέον επινόηση της «Νέας Εποχής», μία ακόμη «εμπορεύσιμη δυνατότητα» πού γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον αποπροσανατολισμό του Ορθόδοξου Έλληνα και κυρίως των νέων ανθρώπων.


6. Η ποιμαντική της Εκκλησίας μας απέναντι στην νεοειδωλολατρία

Η Αγία μας Εκκλησία, ως στοργική μητέρα και πνευματική τροφός του λαού και του Έθνους μας, αντέταξε ήδη από τα πρώτα της βήματα τον λόγο της Αλήθειας απέναντι στην πλάνη των ειδώλων. Μεγάλοι Απολογητές Πατέρες της Εκκλησίας συνέταξαν περίφημα έργα προς αντίκρουση της ειδωλολατρίας, τα οποία αποδεικνύονται ιδιαιτέρως επίκαιρα σήμερα. Στηριζόμενη σ’ αυτά η Εκκλησία μας, θα περιφρουρήση και σήμερα τα τέκνα της από την εμφάνιση του νεοπαγανισμού.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας σέβεται τις θεμελιώδεις αρχές της θρησκευτικής ελευθερίας και κηρύσσει την ύψιστη αξία του ανθρωπίνου προσώπου. Σεμνύνεται γιατί, μετά από τις πρώτες αμοιβαίες αμφισβητήσεις των πρώτων αιώνων επέτυχε την θαυμαστή συνάντηση και συνταύτιση Ελληνισμού και Χριστιανισμού σε αυτό πού ονομάζεται Ορθοδοξία και είναι Εκείνη που διεφύλαξε διά μέσου των αιώνων, την Ελληνική γλώσσα, την Ελληνική αυτοσυνειδησία και την διαχρονικότητα του Ελληνικού γένους και της ιστορίας μας. Αυτό της κόστισε ποταμούς αιμάτων και ατελείωτους αγώνες. Όμως την ταύτισε με την ιστορική πορεία του Γένους μας.

Οι Ορθόδοξοι Έλληνες δεν είναι λοιπόν λιγότερο Έλληνες από εκείνους που θέλουν να μονοπωλήσουν το ένδοξο αυτό όνομα ταυτίζοντάς το με μια συγκεχυμένη, πεπλανημένη, πολυθεϊστική και ειδωλολατρική, αλλά και πολύμορφη έκφρασή του, που απορρίφθηκε ήδη ανεπιστρεπτί από τους πιο λαμπρούς εκπροσώπους της αρχαιο-ελληνικής διανοήσεως. Δικαιολογείται η καύχηση για το ένδοξο αρχαιοελληνικό πολιτιστικό παρελθόν μας. Δεν δικαιολογείται όμως η επιστροφή σε πρωτόγονες μορφές κάποιας δήθεν «πατρώας θρησκείας», η οποία εξάλλου δεν υπήρξε πάντοτε πατρώα, ενιαία και καθαρά Ελληνική, ούτε πάντοτε και από όλους τους αρχαίους Έλληνες ήταν σεβαστή.


Η Εκκλησία καλεί τα πιστά τέκνα Της να μη ενδίδουν στη δόλια, ανιστόρητη και ψευδή παραπληροφόρηση των στρατευμένων εκφραστών της νεοειδωλολατρίας. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες διασώσαμε τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό από την πλήρη κατάρρευσή του μέσω της εκκλησιαστικής γλώσσας και ύμνολογίας, των πατερικών κειμένων και της εκκλησιαστικής μας αισθητικής. Οι αντιγραφείς μοναχοί του Βυζαντίου διέσωσαν τα αρχαιοελληνικά κείμενα, γι’ αυτό και οι παλαιότεροι κώδικές τους που διασώζονται είναι της βυζαντινής εποχής. Ακόμη και αυτά τα «τολμηρά» αριστοφανικά κείμενα διασώθηκαν από τους δήθεν «καταστροφείς του αρχαιοελληνικού πολιτισμού» μοναχούς της Εκκλησίας μας (βλ. αρχαιότερους κώδικές τους στη Μονή Σινά).

Η Ορθοδοξία μας όχι μόνο δεν κατέστρεψε αρχαία μνημεία, όπως κακόβουλα διαδίδουν οι νεοπαγανιστές, αλλά διέσωσε όσα μπόρεσε, ενάντια στη φθορά του χρόνου και στους επιδρομείς. Βεβαιωμένους βανδαλισμούς έκαμαν οι βάρβαροι αιρετικοί αρειανοί Γότθοι τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Τότε θύματα βανδαλισμών έπεσαν και οι Ορθόδοξοι ναοί της Ελλάδος!

Οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας, κυρίως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, όχι μόνο δεν καταφρονήθηκαν από την Εκκλησία, αλλά η φιλοσοφική σκέψη τους, αφού επανανοηματοδοτήθηκε από τους Αγίους Πατέρες, έγινε πολύτιμο εργαλείο για τη διατύπωση των χριστιανικών αληθειών. Οι μορφές τους ιστορήθηκαν ακόμη και σε Ορθόδοξους Ναούς

Παραμένει λοιπόν μετέωρος ο ισχυρισμός των νεοπαγανιστών για δήθεν καταστροφή του Ελληνισμού από τον Χριστιανισμό.


* * *
Με όσα επιγραμματικά αναφέρθηκαν γίνεται καταφανής ο κίνδυνος που προβάλλει για την πνευματική πορεία του λαού μας και την κοινωνική και εθνική συνοχή και ενότητα του Έθνους μας, από την επέλαση της νέας αυτής μορφής της «Νέας Εποχής» στη χώρα μας.

Το Έθνος των Ελλήνων δεν είναι ικανοί να το προστατέψουν οι ανύπαρκτοι «θεοί» της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας. Το προστατεύει ο Αληθινός ζωντανός Τριαδικός Θεός, ο Οποίος αποκαλύφθηκε διά του Ενανθρωπήσαντος Λόγου Του, του Ιησού Χριστού, στο πρόσωπο του Οποίου εκπληρώθηκε η παγκόσμια προσδοκία Θεανθρώπου Λυτρωτού. 

 http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/ancient/eidola.html