Το ΣΗΜΕΡΑ είναι ο μικρότερος αδελφός του ΧΘΕΣ

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας 
Ο λαός έχει μάθει να λατρεύει μόνο τους εξολοθρευτές του, τους δήμιους του.

Το πλήθος αγαπάει το παραμύθι, έστω κι αν του κοστίζει.

Στην μνήμη μας έχουμε μόνο εκείνους που σκόρπισαν την δυστυχία και τον πόνο γύρω
τους.

Η παγκόσμια ιστορία είναι η ιστορία του κακού.

Αν αφαιρέσει κανείς από το βιβλίο της παγκόσμιας ιστορίας τις ανθρώπινες θηριωδίες , θα μείνουν άδειες σελίδες

Την τιμιότητα και την ηθική τις καταβροχθίζει η λήθη

Πολιτικός που δεν έχει συμβάλλει σε μια καταστροφή, δεν υπάρχει στην μνήμη, ιστορικά είναι νεκρός.

Δώσε αίμα στον λαό για να του αποσπάσεις την προσοχή.

Μόνο το σκάνδαλο προκαλεί και διεγείρει τα πλήθη.

Καμία θετική είδηση δεν συγκινεί, καμία προσφορά δεν προκαλεί το ενδιαφέρον.

Πόσα ποιήματα δεν γράφτηκαν για τους εγκληματίες.

Με πόση στοργή δεν σκύψαμε πάνω από τους δήμιους μας.

Σχεδόν θεοποιήσαμε και προστατεύσαμε όλους αυτούς που ήρθαν σαν σωτήρες και μας φόρεσαν πιο σφιχτά την θηλιά.

Αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα με το ένα κεφάλι και τα εκατομμύρια μπράτσα που υψώθηκε πάνω από τον νόμο, πάνω από την ίδια του την ανυπαρξία, πάνω από την δημοκρατία με καθεστωτικές αντιλήψεις.

Διεφθαρμένα μυαλά χαμένα στα βάθη του χρόνου. Αγωνιστές της «δημοκρατίας» και της φτωχολογιάς σε ένα μόνιμο και διαρκές φλερτ με την πλουτοκρατία, που εργάζεται ασταμάτητα σε βάρος του λαού και κρύβεται σε όλες τις μορφές της κοινωνίας.

Που προτιμoύν την άλωση του κράτους και όχι την ευημερία του λαού.

Που το κομματικό συμφέρον είναι το μοναδικό κίνητρο για τις ιδέες τους.

Ένα σάπιο σύστημα που φαντάζει σαν Τιτάνας, αλλά ξεπετιέται από μέσα του ο Νάνος.

Ξυλοπόδαροι που λες τώρα θα χάσουν την ισορροπία τους και θα πέσουν.

Αλλά δεν πέφτουν ποτέ και συνεχίζουν να τρομάζουν. 

Σε έναν κόσμο χωρίς ηθική και ιδανικά, οι πολιτικοί τσαρλατάνοι βρίσκουν τρόπο να βγαίνουν στην επιφάνεια και να επιβιώνουν.

Τυχερά ανθρωπάκια που γνωρίζουν καλά ότι η εξουσία τους δίνει μια επίφαση ανωτερότητας και ισχύος, μικροί και ασήμαντοι που αποκτούν την συνήθεια να διατάζουν.

Ανίκανοι αλλά με υπέρμετρη αλαζονεία και πάθη.

Γιατί ο πολιτικός έχει πάθη και ο λαός έχει ανάγκες.

Ο πολιτικός έχει την μικροπρέπεια της γελοιότητας του και ο λαός το μεγαλείο της αθλιότητας του.

Μέσα σε αυτή την «δημοκρατική» παραφροσύνη ο πολιτικός έχει ανάγκη τον «τυφλό» οπαδό.

Με «κούφια» λόγια και ψεύτικες ελπίδες, θέλει δίπλα του αυτό το αντικοινωνικό στοιχείο, ακούραστο συνοδοιπόρο σε ένα ταξίδι διαφθοράς και άλωσης του δημόσιου πλούτου.

Έναν οπαδό που πιστεύει ότι είναι προς τα συμφέρον του να είναι με το μέρος της εξουσίας, γιατί υπάρχουν πολλά ψίχουλα κάτω από το τραπέζι της.

Αυτό το τρωκτικό, προσκεκλημένο σε ένα «τσιμπούσι» από μια χθεσινή ¨μπουρζουαζία» που το έχει μαζί και βοηθό και λεία. Μεγάλωσα. Είδα το παλιό, είδα και το καινούριο.

Το μαγαζί πουλάει τα ίδια ψέματα.

Άλλαξε η ταμπέλα αλλά το μαγαζί πουλά το ίδιο παραμύθι.

Είναι η κολακεία του απατεώνα προς το θύμα του.

Το ΣΗΜΕΡΑ είναι ο μικρότερος αδελφός του ΧΘΕΣ. Όταν ο κόσμος μας θα γυρίσει ανάποδα …... όταν οι θάλασσες θα γίνουν στεριά …

Οι άνθρωποί θα βρουν στο βάθος του χαμένου ωκεανού, μια ατμομηχανή για ένα καινούριο ταξίδι….

Ένα κανόνι να τρομάξει τα «ξωτικά» να φύγουν…..

ταχαλια