Ήμαρτον Μωάμεθ μου!

ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΟΥΜΙΕΣ
ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ,
ΣΤΙΣ ΑΥΤΟΜΑΣΤΙΓΩΣΕΙΣ
ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ

Το καρέ τής τρέλας
και τής θρησκευτικής σχιζοφρένειας. 

Το είδαμε κι αυτό. Εκτός απ΄ την εγχώρια θρησκευτική παραφροσύνη, που βιώνουμε ασταμάτητα σ΄ αυτή τη χώρα, με μούμιες, λείψανα και κόκαλα να τα περιφέρουν (βλ. Μια μούμια έσπασε την απεργία!), γονυσυρσίματα, τάματα, νηστείες, ορθοστασίες, στερήσεις, απομονώσεις σε μονές και άλλα παράλογα και κωμικοτραγικά, είδαμε και το αυτομαστίγωμα των μουσουλμάνων σιιτών στο κέντρο τού Πειραιά. Ήμαρτον Μωάμεθ μου, ήμαρτον!

   Έτσι, οι χριστιανοί κάτοικοι τού Πειραιά εντυπωσιάστηκαν από την πρωτοτυπία, το θέαμα και την παραφροσύνη, που αντίκρυσαν. Οι μουσουλμάνοι μετανάστες τούς ξεπέρασαν κατά πολύ σε πρωτοτυπία. Ημίγυμνοι μέσα στο κρύο εμφανίστηκαν να κτυπούν με μανία τα σώματά τους με αλυσίδες και κοφτερές λεπίδες κατά τη διάρκεια τής τελετής προς τιμή τής μνήμης τού μαρτυρίου τού Χουσεΐν, εγγονού τού προφήτη Μωάμεθ. Για τα μέλη τής πολυπληθούς κοινότητας των σιιτών μουσουλμάνων στην Ρωμιοσύνη ήταν ημέρα πένθους.

       Αριστερά σιίτες και δεξιά χριστιανοί (από ξυλοτυπία τού ιε΄αιώνα) αυτομαστιγούμενοι.
     Το μακάβριο έθιμο τού αυτομαστιγώματος είναι αμιγώς χριστιανικό. Από κει το δανείστηκαν τα “ξαδελφάκια” τους, οι μουσουλμάνοι. Η φαντασίωση, την οποία βιώνουν τόσο οι ασκητές τού χριστιανισμού, όσο και οι ζηλωτές τού ισλαμικού κόσμου είναι, ότι προκαλώντας πόνο και πληγές στα σώματά τους, ίσως κατορθώσουν να καταστρέψουν την ακάθαρτη ουσία, από την οποία είναι φτιαγμένα.
    Οι ρίζες τού θρησκευτικού αυτοβασανισμού στο χριστιανισμό είναι δυνατόν να ανιχνευθούν κατά τον Μεσαίωνα, οπότε και καλλιεργήθηκε η άποψη, ότι το σώμα είναι κάτι μιαρό και αμαρτωλό, που πρέπει να εξαγνιστεί. Οι πιστοί τού Χριστού αυτομαστιγώνονταν μέχρι... τελικής πτώσης. Η σάρκα και οι επιθυμίες της, ειδικότερα οι σεξουαλικές, αντιμετωπίζονταν ως κάτι περιφρονητέο, που έπρεπε να υποταχθεί στη βούληση τού πνεύματος. Μέσα από μια τέτοια σύγκρουση δημιουργήθηκε το ενοχικό σύμπλεγμα, καθώς το σώμα αφ΄ εαυτού δεν είναι δυνατόν να εγκαταλείψει την ορμέμφυτη φύση του. Τα αισθήματα ενοχής πιέζουν για πράξεις εξιλέωσης κι εφ΄ όσον η πηγή τής ενοχής είναι το σώμα, η εξιλέωση έρχεται μέσω τής αυτοταπείνωσης, τού εξευτελισμού και τής κακοποίησης.
     Είναι ιδιαίτερα γνωστές οι περιπτώσεις πολλών αγίων τού χριστιανισμού, οι οποίοι τρέφονταν μόνο με ψωμί και νερό και κυκλοφορούσαν με το ίδιο ένδυμα, που τους άφηνε απροστάτευτους στα έντονα καιρικά φαινόμενα χειμώνα καλοκαίρι, όπως και η περίπτωση αυτοευνουχισμού τού Ωριγένη. Ο άγιος Δομίνικος, ο άγιος Φραγκίσκος τής Ασίζης κ.λπ. υποβάλλονταν εκούσια σε μαρτύρια.
     Ο αυτοβασανισμός ως πρακτική επίτευξης τού εξαγνισμού στη χριστιανική πίστη, οδήγησε τελικά στη δημιουργία ενός ολόκληρου κινήματος. Συγκεκριμένα, τον ιγ΄ αιώνα στην Περούτζια δημιουργήθηκε το κίνημα των «Αυτομαστιγούμενων» από άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης, που εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα σε όλη την Ιταλία. Με την εξάπλωση τής πανούκλας τον ιδ΄ αιώνα, το κίνημα πολλαπλασιάστηκε με τέτοιο ρυθμό, ώστε εξαπλώθηκε στη Γερμανία, τη Φλάνδρα, τη Σουηδία κι αργότερα τη Ρωσία.
     Ας θυμηθούμε επίσης την οργάνωση Opus Dei, τής οποίας η δράση φθάνει μέχρι τις μέρες μας. Αλλά και στα ορθόδοξα μοναστήρια τής χώρας μας το μαστίγωμα αποτελεί διαχρονική εξαγνιστική πρακτική των μοναχών και των καλογέρων. Το αυτομαστίγωμα έχει καθαγιασθεί εξ άλλου από τον γνωστό για τα αυτομαστιγώματά του άγιο τής Ορθοδοξίας, Νήφωνα.

 Kαμμία Αρχή ή η Αστυνομία δεν έκαναν το παραμικρό, για τα φονταμελιστικά και τραγικά αυτά γεγονότα, που συνέβησαν στο κέντρο τού πρώτου λιμανιού τής χώρας. Φανταστείτε τα “ξαδελφάκια” τους, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, να εμπνευστούν από τούς αυτόχειρες σιίτες και ν΄ αρχίσουν να συμπάσχουν κι αυτοί με τη σειρά τους στα πάθη τού Χριστού κατά το Πάσχα, όπως κάνουν πολλοί καθολικοί. Το μενού εκεί έχει μαστίγωμα, στεφάνια ακάνθινα, λόγχη, ξύδια, σφουγγαράκια και σταύρωση.

     Αν όμως κάνουν το λάθος και εμπνευστούν από τα Συναξάρια με τούς βίους των αγίων ουαί κι αλλοίμονο! Εκεί το μενού έχει λέβητες με βραστά νερά, καυτά λάδια, καυτές πίσσες, πυρωμένα σίδερα, ανασκολοπισμούς, κρεμάλες, σπαθιά, αποκεφαλισμούς, ακρωτηριασμούς, ξυράφια, πρόκες, σούβλες και ό,τι μπορεί να φανταστεί ο κάθε άρρωστος θρησκευτικός νους...

*     *     *

   Όλα αυτά σε μία χώρα, που ο Μεσαίωνας καλά κρατεί... Αντε και τού χρόνου μπας κι έρθουν οι μεσσιανικές σέκτες τύπου Κορρέ με τις ομαδικές αυτοκτονίες, για συμπληρωθεί το καρέ τής τρέλας και τής θρησκευτικής σχιζοφρένειας...   

Πηγή:http://www.freeinquiry.gr/FreeInquiry/pro.php?id=1807&PHPSESSID=f52555d67eda6aac02488d6f3236de7c