Τοῖς ξυνιέναι δυναμένοις. (*) (Σ. Αλκαίος Χ. 10.06.2018)

Όχι, ποτέ μην πείς ποτέ, 
πως φταίνε οι δασκάλοι, 
που αποδιωγμένοι έφυγαν 
στην μακρινή Ασία.

Για δρόμο μακρύ ξεκίνησαν 

προτού να γεννηθούνε 
κι σ’ ατελέστερες ψυχές 
τα δώρα να προσφέρουν.

Με μαντική, τελεστική, 
άρδευσαν την ψυχή τους, 
κι ευεργεσία σκόρπισαν 
στους ατελείς τους νόες.

Πέντε ψυχές, αγνές ψυχές, 
απ’ την Αθήνα φεύγουν, 
σαν με διάταγμα στυγνό, 
κλείνουνε την σχολή τους.

Μα έπεσαν σε βάρβαρες 
και αγενείς ψυχές, 
που να συλλάβουν δεν μπορούν 
το νοητό το κάλλος.

Τους μίλησαν για την αγνή ψυχή, 
πως έχει τρία μέρη, 
πώς να προσέξουν η ζωή, 
στην λήθη να μην πέσει.

Πολλές φορές τους μίλησαν 
για μεγαλοφροσύνη, 
για προτροπή, για έλεγχο, 
για κάθαρση, κι αλήθεια.

Οι μήνες όμως πέρναγαν 
χωρίς καμιά ελπίδα, 
αφού σε άξεστες ψυχές, 
δίδασκαν ανωφέλως.

Τους κύλινδρους μαζέψανε, 
να φύγουν ξεκινήσαν, 
στην έρημο την Σίουα, 
να μπούν σε έξορία.

Εκεί, με λίγους μαθητές, 
θα έλθει το λυκόφως, 
μα τα γραπτά θα φυλαχθούν, 
μες στην καυτή την άμμο.

Άλλους τα χρόνια αφάνισαν, 
τον Σώπατρο τον σφάξαν. 
Αιώνες πέρασαν πολλοί, 
ποιος ξέρει τον Ερμεία;

Ποιος ξέρει τον Δαμάσκιο, 
που δίδαξε με τις μούσες, 
το αγαθό, τον έλεγχο 
και για το θείο κάλλος;

Μα τώρα ήλθε ο καιρός, 
που υμνεί την ευγονία, 
και σ’ όσους αγωνίστηκαν, 
τα δώρα του χαρίζει.

Μαζί με τον δάσκαλό τους, τον τελευταίο σχολάρχη της Ακαδημίας της Αθήνας, Δαμάσκιο, οι Σιμπλίκιος,  Ευλάμιος ο Φρύγας, ο Πρισκιανός ο Λυδός, ο Ερμείας , ο Διογένης από τη Φοινίκη και ο Ισίδωρος ο Γαζαίος μετανάστευσαν στην αυλή του βασιλιά Χοσρόη, αφότου ο Ιουστινιανός έκλεισε την Πλατωνική Ακαδημία της Αθήνας το 529 μ.Χ.

(*) (Σε όσους μπορούν να καταλάβουν)
Πρόκλος, Υπόμνημα εις Πλάτωνος Α΄ Αλκιβιάδην 1, 5

http://ermionh.blogspot.com/