Ορφικός ύμνος Νίκης.

Εὐδύνατον καλέω Νίκην, θνητοῖσι ποθεινήν, 
ἣ μούνη λύει θνητῶν ἐναγώνιον ὁρμὴν, 
καὶ στάσιν ἀλγινόεσσαν ἐπ' ἀντιπάλοισι μάχῃσιν, 
ἐν πολέμοις κρίνουσα τροπαιούχοισιν ἐπ' ἔργοις, 
οἷς ἂν ἐφορμαίνουσα φέρῃς γλυκερώτατον εὖχος.
πάντων γὰρ κρατέεις· πάσης δ' ἔριδος κλέος ἐσθλὸν 
Νίκῃ ἐπ' εὐδόξῳ κεῖται θαλίῃσι βρυάζον. 
ἀλλά, μάκαιρ', ἔλθοις πεποθημένῳ ὄμματι φαιδρῷ, 
αἰεὶ ἐπ' εὐδόξοις ἔργοις κλέος ἐσθλὸν ἄγουσα.

«Καλώ την ευδύνατη Νικη, που την ποθούν οι θνητοί, η μόνη που
λύει την ορμή των θνητών στους αγώνες και την στάση των πόνων στις μάχες των αντιπάλων, αυτή που κρίνει στους πολέμους ποιοί θα λάβουν τα τρόπαια για τα έργα τους. Σε όλους έρχεσαι φέρνεις γληκύτατες ευχές. Κρατείς τα πάντα σε κάθε έριδα η Νίκη ανθίζει με δόξες, αλλά μακάρια, έλα ποθητή, με λαμπερό όμμα και φέρε για πάντα κλέος αγαθό για τα εύδοξα έργα.»