Η υποθήκη του Μωάμεθ προς τους Μουσουλμάνους να σέβονται και να προστατεύουν το μοναστήρι και να δείχνουν ανοχή προς τους Χριστιανούς

  Η γραπτή υποθήκη του Μωάμεθ προς τους Μουσουλμάνους να σέβονται και να προστατεύουν το μοναστήρι (Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά ) και να δείχνουν ανοχή προς τους Χριστιανούς.
Τον Αχτιναμέ έγραψε ο διάδοχος του Αλής στις 7. Ιουλίου 623 μ.Χ., ενώπιον 21 κατονομαζόμενων μαρτύρων, αποτελείται από 21 άρθρα και φέρει ως υπογραφή το αποτύπωμα της παλάμης του Προφήτη.
Το περιεχόμενό του παρουσιάζει είναι και σήμερα επίκαιρο και γι΄αυτό το μεταφέρουμε ολόκληρο σε πιστή μετάφραση.

Το κείμενο του Αχτιναμέ ....

Το παρόν γράμμα (επειδή ο Θεός είναι μεγάλος και κυβερνήτης, ύστερον αφού ήλθον πάντες οι Προφήται, δια να μην μείνει μαρτυρία αδικίας προς τον Θεόν, δια τα προς τους ανθρώπους διδόμενα χαρίσματα), έγραψεν ο Μωάμεθ, ο υιός του Αμπτουλάχ, και Απόστολος του Θεού, ο Θεωρός και επιμελητής του παντός κόσμου, προς όλους του έθνους του και της θρησκείας του ως στερνόν και βέβαιον τάξιμον και υπόσχεσιν, και δια την φυλήν των Χριστιανών και δια την γενεάν των Ναζωραίων, όπου και αν ευρίσκονται, σιμά, ή μακράν ευγενείς να είναι ή δυσγενείς ένδοξοι, ή άδοξοι, λέγων ούτως.

α΄ Όποιος από το Έθνος μου θέλει χαλάσει την παρούσαν υπόσχεσιν και τον όρκον,
όπου είναι εις την παρούσαν συμφωνίαν, φθείρει την υπόσχεσιν του Θεού, και
αρνείται τον όρκον του και εναντιείται εις το πρόσταγμά του, αντιστέκεται της
Πίστεώς του, (μη γένοιτο Θεέ) γίνεται άξιος του αναθέματος, ή Βασιλεύς να είναι
ο τοιούτος, ή και πτωχός και απλός ειπείν όστις και αν είναι.

β΄ Λοιπόν, οπόταν τινάς από τους Μοναχούς ή περιηγητάς θέλει κατοικήσει εις
κανένα όρος ή κορυφήν ή σπήλαιον και τόπον οικούμενον, ή περιγιάλι ή αμμουδιά
ή εις Μοναστήριον, ή Εκκλησίαν, και οίκον ευκτήριον, εγώ είμαι εν μέσω αυτών
προστάτης και φύλαξ αυτονών και όλων των πραγμάτων τους με την ιδίαν μου
ψυχήν, και με την βοήθειαν και προστασίαν μου και με όλον μου το Έθνος, διατί
αυτοί είναι με το μέρος μου, και τιμή μου.

γ΄ Έτι προστάζω και εμποδίζω τους Εμίνιδες να μην γυρεύουσιν απ΄αυτούς χαράτζι ή
άλλα δοσίματα, ότι εις αυτούς βία και δυναστεία δεν γίνεται.

δ΄ Τους Κριτάς τους και Ηγουμένους να μην τους αλλάσση τινάς, αλλά να μένουν
αμετάτρεπτοι.

ε΄ Τους Περιηγητάς τους να μην εμποδίζει τινάς από την περιήγησίν τους.

ς΄ Από τα υπάρχοντα των Εκκλησιών τους κανένα να μην μπορεί να ξοδιαστεί εις
κτίσιμον Μετζιτίου, ή άλλου τινός τόπου Μουσουλμανικού.

ζ΄ Όποιος θέλει κάμη κανένα από τούτα που απηγόρευσα, ας ηξεύρη βέβαια πως
έλυσεν τον ορισμόν του Θεού, και έναντιώθη του Αποστόλου του.

η΄ Έτι να μην πληρώνουσι χαράτζι οι Κριταί τους και Ηγούμενοί τους, και Μοναχοί
και δούλοι τους και Μαθηταί τους και άλλοι τους υποτακτικοί, ούτε να
πειράζονται, ότι εγώ είμαι προστάτης αυτών όπου και αν ευρίσκονται εις την γήν ή
εις την θάλασσαν, εις την Ανατολήν και την Δύσιν εις Άρκτον και Μεσημβρίαν
επειδή αυτοί, και πάντα τα περί αυτούς, είναι χρέος μου και όρκος, και
παρακαταθήκη μου.

θ΄ Και από εκείνους, όπου εν ησυχία ασκητεύουσιν εις τα όρη να μην πέρνουσιν
χαράτζι, ούτε δέκατον δια τα εισοδήματά τους, ούτε τινάς Μουσουλμάνους να
γίνεται σύντροφος μετ΄αυτούς επειδή και αυτοί δεν εργάζονται , μόνον τα προς
τροφήν.

ι΄ Όταν φθάση εν αφθονία ο καιρός του καρπού, να τους δίδουσιν εις ερτέτι ένα
καυχί.

ια΄ Ούτε εις καιρόν του πολέμου να τους ευγάζουσι δια να εύγουν εις τον πόλεμον,
ούτε να τους ζητούσι χαράτζι.

ιβ΄ Έτι από τους Χριστιανούς, οι εντόπιοι και πλούσιοι, όπου με πλούτον
πραγματεύονται, και είναι άξιοι δια χαράτζι, να μην πληρώνουν άλλο, παρά
δώδεκα δραχμάς.

ιγ΄ Έξω από κεφαλοχάρατζον, άλλο να μην τους ζητούσι, κατά το πρόσταγμα του
Θεού, όπου λέγει, Μην ενοχλείτε τους σεβόμενους τα εκ Θεού πεμφθέντα βιβλία
αλλά κατά το αγαθότερον του αγαθεστέρου τρόπον τους αγαθοποιήσατε, και
μάλιστα με τούτους συναναστράφητε και εκείνους όπου τους πειράζουσι (όποιοι
και αν είναι) να τους εμποδίζετε.

ιδ΄ Μια γυναίκα Χριστιανή, εάν υπανδρευθή με ένα Μουσουλμάνον, ο
Μουσουλμάνος να κάνη το θέλημα της γυναικός εκείνης και να μην την εμποδίζη
από την Εκκλησίαν, και την προσευχήν της και ταις συνήθειες της Πίστεώς της.

ιε΄ Τινάς να μην τους εμποδίζη εις το ν΄ανακαινίζουσι, τας Εκκλησίας τους.

ις΄ Όστις θέλει κάμη τι παρά ταύτην την υπόσχεσιν, ή να πιστεύση το εναντίον
γίνεται βέβαια αποστάτης του Θεού, και του Θεϊκού Αποστόλου, ότι τούτο είναι
μία βοήθεια εις αυτούς κατά τας υποσχέσεις τους.

ιζ΄ Και εις αυτούς απάνω να μην σηκώνει τινάς άρματα, μάλιστα οι Μουσουλμάνοι,
δι αυτούς να πολεμούσι.

ιη΄ Και δια τούτο Προστάζω, ουδείς από το Έθνος μου να αποκοτήση να κάνη το
εναντίον τούτης της υποσχέσεως, έως να αφανισθή ο Κόσμος.

Μάρτυρες

Αλής, υιός του Αμπιταλίπ
Ομάρ, υιός του Χατάβ
Αμπουντελιτάρ υιός του Αμπομπέρ
Αββάς υιός του Αμπελμονταλίβ
Ζιβήρ,υιός του Αββάμ
Σιήτ, υιός του Μάατ
Θαβίτ, υιός του Νεφίς
Μπουχανιφέ, υιός του Αβίδ
Μουαδίμ, υιός του Καρσή
Αμπτιλαζίμ υιός του Χασάν
Αζίβ, υιός του Γιασίν
Αμπομπέκερ, υιός του Αμπιταλίπ
Οτμάν, υιός του Γάφας
Αμπτουλάχ, υιός του Μισούτ
Φαζέρ, υιός του Αββάς
Ταλάτ, υιός του Αμπτουλάχ
Σαάτ, υιός του Αββάζ
Ζεήτ, θιός του Θαβίτ
Χααμέρ, υιός του Αβίδ
Χάτιθ, υιός Θαβίτ
Αμπτουλάχ, υιός του Ομέρ

Το παρόν έγραψεν ο οδηγός και διάδοχός Αλής του Αμπουταλίπ, βάλλωντας το χέρι του ο Προφήτης εις το Μεντζήτι του Προφήτου (εν ώ είη ειρήνη) τω δευτέρω χρόνω της φυγής τη Τρίτη ημέρα του Μουχαρέμ Μηνός (Τετάρτη 7η Ιουλίου 623 μ.χ.)