Κάποια στιγμή ένιωσα ένοχη που υπέστη όλα αυτά ο γιος μου, για να κάνω εγώ τον αγώνα μου.
Ένιωσα ότι το παιδί μου το θυσίασα...
πάνω κι από την ίδια μου τη ζωή, βρίσκεται η πατρίδα!
Γιατί ο άνθρωπος χωρίς πατρίδα ΔΕΝ ΖΕΙ! Ψεύτικη ζωή ζούμε τώρα που είμαστε σκλαβωμένοι!!! Μόνο ελεύθερος ο άνθρωπος πραγματικά ζει!!! Αυτή την συγκεκριμένη ζωή, της σκλαβιάς που ζούμε σήμερα, τι να την κάνει ο γιος μου;;;; Μακράν καλύτερος είναι ο θάνατος!!! (δεν το είπαν τυχαία οι πρόγονοι)
Και είναι ο λόγος, που σήμερα, όχι μόνο δεν λυπάμαι που "θυσίασα" το παιδί μου -κι εμένα-, αλλά ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΑ!!! Θα ξαναέκανα ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ από την αρχή!!!
Καλή λευτεριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html