ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ!!Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΣΑΛΑΡΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ!!

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Έφυγε από τη ζωή,στα 93 του χρόνια, ο Χρήστος Πασαλάρης, ο «δάσκαλος» της δημοσιογραφίας, ένας ξεχωριστός άνθρωπος του Τύπου με σπουδές στην Ιατρική, στις Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία (στις ΗΠΑ). Ο πατέρας του είχε δραστηριοποιηθεί στο γαλλικό Σοσιαλιστικό κίνημα, γυναίκα του ήταν η ζωγράφος Λούη Σηλυβρίδου.

Ο μακαρίτης δούλεψε την Κατοχή στον παράνομο Τύπο της Αντίστασης. Πιάστηκε από τους Ναζί και φυλακίστηκε. Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον «Ριζοσπάστη» ως αθλητικός συντάκτης και ως αρχισυντάκτης. Το 1946 εξορίστηκε στη Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950. Εργάστηκε ως αρχισυντάκτης ή διευθυντής σε σειρά εφημερίδων και περιοδικών: «Ταχυδρόμος», «Έθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή», «Εμπρός», «Τα Νέα», «Επίκαιρα», «Βραδυνή», «Απογευματινή», «Ελεύθερος Τύπος», «Μεσημβρινή», «Realnews». Νομίζω πως αυτά τα λίγα αρκούν για να αναδείξουν το μέγεθος της πολιτικής και δημοσιογραφικής εμπειρίας και γνώσης του.

Στις 22 Ιουλίου του 1997, η έγγαμη και μητέρα ενός παιδιού Κάτια Γ., ψυχικά διαταραγμένη ενορίτισσα και ερωμένη του εξομολόγου της αρχιμανδρίτη Άνθιμου Ελευθεριάδη, του μέχρι το 1995 εφημέριου της Παναγίτσας Παλαιού Φαλήρου, που στη συνέχεια πήγε να ασκήσει την παπαδική στο Λονδίνο, τον εκτέλεσε με πυροβολισμό, ενώ ετοιμαζόταν να μπει στο μαύρο τζιπ του: «Η ζωή της περιστρεφόταν γύρω του, ενώ έφτασε στο σημείο να του δίνει τεράστια χρηματικά ποσά, τα οποία σήκωνε από την τράπεζα κρυφά από τον σύζυγό της. Ο αρχιμανδρίτης της είχε πει ότι ονειρεύτηκε την Παναγία να του ζητάει να κάνει κάποια πράγματα, τα οποία δεν μπορούσε να καλύψει οικονομικά, αλλά όταν της το είπε, η Παναγία του απάντησε: «θα σε βοηθήσει η Κάτια»…». («Το έγκλημα πάθους που συγκλόνισε την Ελλάδα. Η δολοφονία του αρχιμανδρίτη..»-Μηχανή του χρόνου, 22.10.2014). Ο αδελφός του αρχιμανδρίτη, ένας άνθρωπος με προφανή βαθιά χριστιανικά αισθήματα, δήλωσε στην Εspresso (9.2.2009, “Κεραυνοί για τη φόνισσα του αρχιμανδρίτη”): «Θέλω να σαπίσει στη φυλακή, δεν τη συγχωρώ για την πράξη που έκανε, δεν πρόκειται να τη συγχωρέσω ποτέ και δεν σηκώνω στο θέμα της δολοφονίας του αδελφού μου καμία, μα καμία, διαπραγμάτευση από κανένα όργανο της συντεταγμένης πολιτείας….Ο αδελφός μου δεν ήταν αδερφή, ήταν άντρας.Αλλά οπωσδήποτε κάθε άνθρωπος έχει αδυναμίες. Δεν πιστεύω όμως ότι ο

Aπό τον ευσεβή βίο του αυστηρών ηθών οικογενειάρχη ιερέως Γεωργίου Πασσιά, μαχητικού Aντιδαρβινιστή και ζηλωτή, τέκνου πνευματικού του οσίου Εφραίμ της Αριζόνα.

αδελφός μου είχε ερωτικές σχέσεις με τη Γ….. Δεν μπορούσε να πάει με μια τέτοια γυναίκα. Μια θεούσα, μια γυναικούλα, μια γυναίκα που δεν είναι στα καλά της…. Αυτά είναι αερολογίες. Είχε ανάγκη ο αδελφός μου να φάει απ’ αυτή λεφτά; …».

Όμως η «Guardian» (‘Αυγή’, 2-8-1997), είχε κατηγορήσει ως «σκοτεινό, μαφιόζο και χουντικό», τον εξομολόγο, προσθέτοντας πως ήταν μπλεγμένος σε ξέπλυμα χρημάτων στην Ανατολική Ευρώπη, πως συναντιόταν συχνά στην Αθήνα και στο Λονδίνο με περίεργους επιχειρηματίες από το πρώην ανατολικό μπλοκ, για να συζητήσει μια σειρά από μη θρησκευτικά σχέδια στην περιοχή και πως η αστυνομία ερευνά πιθανούς δεσμούς του με το ρωσικό υπόκοσμο που χρησιμοποιεί την Ελλάδα σαν βάση. Τρία χρόνια μετά, η «Sunday Express», επανήλθε στη «σκοτεινή προσωπικότητα του ιερωμένου» και τις διασυνδέσεις του με την μαφία («Ελευθεροτυπία», 7-11-2000). Η εφημερίδα έγραψε πως υπήρχε κοινός τραπεζικός λογαριασμός 1,5 δις στερλίνων στο όνομά του. «Μέλη της ενορίας του  (Λονδίνο)-έχουν γίνει θύματα βίας της ρωσικής μαφίας, που προσπαθεί να πάρει πίσω τα χρήματά της…». Η Εκκλησία τον κήδεψε με τιμές. O συνήγορος της δράστριας Αλέξανδρος Κατσαντώνης, υπέθετε ότι η χωρίς ελαφρυντικά αυστηρή καταδίκη της οφειλόταν «στο παραδικαστικό κύκλωμα», «….έχει παρέμβει επίορκος δικηγόρος…..όμως δεν ξέρω τι αντίκτυπο είχε στους δικαστές» και δήλωνε πως «άξιζε και άλλες σφαίρες….ο αρχιμανδρίτης» (Ρ.Μπραϊμιώτου “Espresso”-16.11.’05). Η δύστυχη αφέθηκε τελικά ελεύθερη τον Αύγουστο του 2013 μετά από 16 χρόνια, λόγω καλής διαγωγής Η πρωτόδικη ποινή της ήταν 20 χρόνια κάθειρξη. Αναγνωρίστηκαν τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου και της ανάρμοστης συμπεριφοράς του θύματος. Στο Εφετείο όμως περιέργως όχι μόνο δεν μειώθηκε η ποινή της αλλά καταδικάστηκε σε ισόβια! Ίσως ο δικαστής να έλαβε υπ’όψιν του και το ότι η δράστρια στέρησε το ποίμνιο από έναν ενάρετο ποιμένα.

Ο Χ. Πασαλάρης λοιπόν, στον συντηρητικό “Ελεύθερο Τύπο” (28-7-’97), χαρακτήρισε τη δολοφονία με τρόπο εύγλωττο και με γνώμη βαρύνουσα, αν ληφθεί υπ’όψιν η τεράστια δημοσιογραφική του εμπειρία: «Ένα από τα πολλά και εξ ίσου νοσηρά που έζησε ο γράφων στην 55ετή καριέρα του, με πρωταγωνιστές βιτσιόζους ιεράρχες και διαβολικές καλόγριες».

«Πολλά και νοσηρά» λοιπόν σκάνδαλα της Εκκλησίας είχε «ζήσει» ο Πασαλάρης ως δημοσιογράφος, γι’αυτό και καταλήγω με ‘ένα σχετικό ποίημα του Γεώργιου Σουρή ως επιμύθιο:

Μια κυρά τρανή/τι σεμνή κι αγία/σαν την Παναγία!
Όπου κι αν φανή/όλοι κάτω σκύβουν/και τα μάτια τρίβουν
Την κοιτούν γνωστοί/κι άγνωστοι ακόμα/μ’ ανοικτό το στόμα
Σ’ όλα της σωστή/δεν ευρίσκει μία/σαν κι αυτή ομοία.
Σκέτη φορεσιά/πάντα θα φορέσει/στο Θεό ν’ αρέσει.
Και στην Εκκλησιά/πρώτη πρώτη τρέχει/βρέχει και δεν βρέχει.
Μόνο μιαν αυγή,/όπως λεν καμπόσες/σιχαμένες γλώσσες,
Έτυχε να βγη/από κάποιο σπίτι/μ’ έν’ Αρχιμανδρίτη.

ΠΗΓΗ

Ο Χρήστος Πασαλάρης για τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα