Το
όνομα ΛΥΚΟΣ προέρχεται από τη λέξη "λύκη", που σημαίνει φως.Οι λύκοι
ήταν κάποτε άφθονοι και κατοικούσαν σε όλη σχεδόν την Ευρωπη,Ασία,Βόρεια
Αμερική και τη Μέση Ανατολή.Εως και πριν απο λίγους αιώνες ήταν το
θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική
εξάπλωση στη Γη. Σήμερα, για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την εξάπλωση και τη δραστηριότητα του ανθρώπου η καταστροφή των τόπων διαβίωσης των λύκων ειναι ενα τραγικό γεγονός.Ο λύκος συγκεντρώνει την ομορφιά, την εξυπνάδα αλλα και τη δύναμη και γι αυτό μισήθηκε με ιδιαίτερο μίσος από τον άνθρωπο.
Η ανελέητη εξόντωσή του οδήγησε, εδώ και κάποιους αιώνες στην πλήρη εξαφάνισή του, από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης.Στην Ελλάδα, από το 1924 μέχρι το 1981, κυνηγήθηκε με ιδιαίτερο μίσος με δηλητηριώδη δολώματα, δόκανα και με όποιο μέσο, όσο το δυνατόν πιο κτηνώδες, μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν.Το 1993 απαγορεύθηκε η εξόντωσή του, όταν ενσωματώθηκε στην Ελληνική Νομοθεσία η Κοινοτική οδηγία 92/43.
Αν δεν τον σκοτώσει κάποιο δίποδο, ο λύκος ζει 8-16 χρόνια. Το ύψος του φτάνει περίπου το 1,5 μέτρο και μπορεί να τρέχει με 40 χιλ./ώρα. Η όσφρησή του είναι ισχυρότατη, όπως και η ακοή του. Ζει σε αγέλες και σε κάθε αγέλη υπάρχει ένα αρσενικό και ένα θηλυκό, που αποτελούν το κυρίαρχο ζευγάρι της αγέλης.Το ζευγάρι ζει μαζί για όλη του τη ζωή.Κάθε θηλυκό γεννάει 3-7 μικρά, τα οποία ζουν με τους γονείς τους μέχρι 22 μηνών. Μετά εγκαταλείπουν την αγέλη και ψάχνουν άλλον χώρο, δικό τους.
Ο λύκος ηταν παντα παρών στους Μύθους και τις Παραδόσεις της Ελλάδας.Εντονη είναι η παρουσία του λύκου στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Τον συναντάμε στη συνοδεία της θεάς Αρτεμης μαζί με άλλα ζώα. Ο θεός Απόλλωνας συχνά αναφέρεται ως Λύκειος. Αυτή είναι μια επίκληση του Απόλλωνα ως θεού του φωτός που δηλώνει την καταγωγή των λέξεων λυκόφως και λυκαυγές, δηλαδή το σούρουπο και τη χαραυγή. Τα νομίσματα του Αργους που είχε προστάτη το θεό Απόλλωνα διακοσμούνταν με λύκους περίπου εώς τον 5ο αιώνα π.χ. Ενας μπρούτζινος λύκος υπήρχε σε ένα από τα πιο φημισμένα ιερά του Απόλλωνα, το μαντείο των Δελφών, πιθανότατα σε ανάμνηση του λύκου που σκότωσε ένα ληστή του ναού σε μικρή απόσταση από το ιερό και ύστερα οδήγησε σε αυτόν τους προσκυνητές. Στο νότιο άκρο της Ακρόπολης υπάρχουν τα ερείπια του Λυκείου, ενός κτιρίου που χρησιμοποιούνταν ως χώρος λατρείας του θεού Απόλλωνα.
Στον ίδιο χώρο δίδαξε και ο Αριστοτέλης την εποχή που έγραφε το «Περί ζώων ιστορίαι». Το κεφάλαιο που αφιερώνει στους λύκους συμπεριλαμβάνει τον μύθο της γέννησης του Απόλλωνα στη νήσο Δήλο. Σύμφωνα με το μύθο η μητέρα του Απόλλωνα, Λητώ, μεταμορφωμένη σε λύκο και συνοδευόμενη από μια αγέλη λύκων ταξίδεψε από τη γη των Υπερβορείων για να έρθει ως τη Δήλο. Σε άλλο μύθο ο Δίας μεταμορφώνει σε λύκους τον Λυκάονα μυθικό βασιλιά της Αρκαδίας και τους γιούς του μετά από ένα ανόσιο γεύμα που του προσφέρουν.Από το μύθο αυτόν μένει στους αιώνες η ονομασία του όρους Λύκαιον στην Αρκαδία. Ο Σωκράτης στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα χρησιμοποιεί το μύθο του Λυκάονα για να αποτρέψει πολιτική συμπεριφορά που οδηγεί στην τυραννία. Λύκος ονομάζεται και ο βασιλιάς που υποδέχτηκε φιλόξενα τους Αργοναύτες στον Αδη. Ενα βασιλιά Λύκο αναφέρει στα έργα του «Ηρακλής» και «Αντιόπη» ο Ευριπίδης. Ο λύκος πρωταγωνιστεί σε πολλούς μύθους του Αισώπου που έχουν κάνει το γύρω του κόσμου καθώς και στις παραδόσεις, στις παροιμίες και στα παραμύθια της νεότερης Ελλάδας.
Πολλά είναι και τα τοπωνύμια που υποδηλώνουν την παρουσία του λύκου στην Ελλάδα, όπως τα χωριά Λυκοτρίχι Δωδώνης, Λυκόστομο Καβάλας, Λοκοστάνη Δωδώνης, Λύκος Φιλιατών, Λύκοι Εδεσσας, Λυκοδρόμι Ξάνθης, Λυκόβρυση Αττικής. Τοποθεσίες σε πρηνές περιοχές με ονόματα όπως Λυκορράχη, Λυκόρεμα, Λυκόλακκα κτλ. είναι πολύ συνηθισμένες. Εκπληκτικά μεγάλος είναι ο αριθμός των τοπωνυμίων που έχουν σχέση με το λύκο και στην Πελοπόννησο κάτι που υποδηλώνει την μέχρι πρόσφατα παρουσία του, όπως τα χωριά Λυκοποριά Κορινθίας, Λυκότραφος Μεσσηνίας, Λύκισσα Πυλίας, Λυκόσουρα Μεγαλόπολης, Λυκοτρύπι Ναυπλίας κτλ.
εξάπλωση στη Γη. Σήμερα, για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την εξάπλωση και τη δραστηριότητα του ανθρώπου η καταστροφή των τόπων διαβίωσης των λύκων ειναι ενα τραγικό γεγονός.Ο λύκος συγκεντρώνει την ομορφιά, την εξυπνάδα αλλα και τη δύναμη και γι αυτό μισήθηκε με ιδιαίτερο μίσος από τον άνθρωπο.
Η ανελέητη εξόντωσή του οδήγησε, εδώ και κάποιους αιώνες στην πλήρη εξαφάνισή του, από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης.Στην Ελλάδα, από το 1924 μέχρι το 1981, κυνηγήθηκε με ιδιαίτερο μίσος με δηλητηριώδη δολώματα, δόκανα και με όποιο μέσο, όσο το δυνατόν πιο κτηνώδες, μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν.Το 1993 απαγορεύθηκε η εξόντωσή του, όταν ενσωματώθηκε στην Ελληνική Νομοθεσία η Κοινοτική οδηγία 92/43.
Αν δεν τον σκοτώσει κάποιο δίποδο, ο λύκος ζει 8-16 χρόνια. Το ύψος του φτάνει περίπου το 1,5 μέτρο και μπορεί να τρέχει με 40 χιλ./ώρα. Η όσφρησή του είναι ισχυρότατη, όπως και η ακοή του. Ζει σε αγέλες και σε κάθε αγέλη υπάρχει ένα αρσενικό και ένα θηλυκό, που αποτελούν το κυρίαρχο ζευγάρι της αγέλης.Το ζευγάρι ζει μαζί για όλη του τη ζωή.Κάθε θηλυκό γεννάει 3-7 μικρά, τα οποία ζουν με τους γονείς τους μέχρι 22 μηνών. Μετά εγκαταλείπουν την αγέλη και ψάχνουν άλλον χώρο, δικό τους.
Ο λύκος ηταν παντα παρών στους Μύθους και τις Παραδόσεις της Ελλάδας.Εντονη είναι η παρουσία του λύκου στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Τον συναντάμε στη συνοδεία της θεάς Αρτεμης μαζί με άλλα ζώα. Ο θεός Απόλλωνας συχνά αναφέρεται ως Λύκειος. Αυτή είναι μια επίκληση του Απόλλωνα ως θεού του φωτός που δηλώνει την καταγωγή των λέξεων λυκόφως και λυκαυγές, δηλαδή το σούρουπο και τη χαραυγή. Τα νομίσματα του Αργους που είχε προστάτη το θεό Απόλλωνα διακοσμούνταν με λύκους περίπου εώς τον 5ο αιώνα π.χ. Ενας μπρούτζινος λύκος υπήρχε σε ένα από τα πιο φημισμένα ιερά του Απόλλωνα, το μαντείο των Δελφών, πιθανότατα σε ανάμνηση του λύκου που σκότωσε ένα ληστή του ναού σε μικρή απόσταση από το ιερό και ύστερα οδήγησε σε αυτόν τους προσκυνητές. Στο νότιο άκρο της Ακρόπολης υπάρχουν τα ερείπια του Λυκείου, ενός κτιρίου που χρησιμοποιούνταν ως χώρος λατρείας του θεού Απόλλωνα.
Στον ίδιο χώρο δίδαξε και ο Αριστοτέλης την εποχή που έγραφε το «Περί ζώων ιστορίαι». Το κεφάλαιο που αφιερώνει στους λύκους συμπεριλαμβάνει τον μύθο της γέννησης του Απόλλωνα στη νήσο Δήλο. Σύμφωνα με το μύθο η μητέρα του Απόλλωνα, Λητώ, μεταμορφωμένη σε λύκο και συνοδευόμενη από μια αγέλη λύκων ταξίδεψε από τη γη των Υπερβορείων για να έρθει ως τη Δήλο. Σε άλλο μύθο ο Δίας μεταμορφώνει σε λύκους τον Λυκάονα μυθικό βασιλιά της Αρκαδίας και τους γιούς του μετά από ένα ανόσιο γεύμα που του προσφέρουν.Από το μύθο αυτόν μένει στους αιώνες η ονομασία του όρους Λύκαιον στην Αρκαδία. Ο Σωκράτης στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα χρησιμοποιεί το μύθο του Λυκάονα για να αποτρέψει πολιτική συμπεριφορά που οδηγεί στην τυραννία. Λύκος ονομάζεται και ο βασιλιάς που υποδέχτηκε φιλόξενα τους Αργοναύτες στον Αδη. Ενα βασιλιά Λύκο αναφέρει στα έργα του «Ηρακλής» και «Αντιόπη» ο Ευριπίδης. Ο λύκος πρωταγωνιστεί σε πολλούς μύθους του Αισώπου που έχουν κάνει το γύρω του κόσμου καθώς και στις παραδόσεις, στις παροιμίες και στα παραμύθια της νεότερης Ελλάδας.
Πολλά είναι και τα τοπωνύμια που υποδηλώνουν την παρουσία του λύκου στην Ελλάδα, όπως τα χωριά Λυκοτρίχι Δωδώνης, Λυκόστομο Καβάλας, Λοκοστάνη Δωδώνης, Λύκος Φιλιατών, Λύκοι Εδεσσας, Λυκοδρόμι Ξάνθης, Λυκόβρυση Αττικής. Τοποθεσίες σε πρηνές περιοχές με ονόματα όπως Λυκορράχη, Λυκόρεμα, Λυκόλακκα κτλ. είναι πολύ συνηθισμένες. Εκπληκτικά μεγάλος είναι ο αριθμός των τοπωνυμίων που έχουν σχέση με το λύκο και στην Πελοπόννησο κάτι που υποδηλώνει την μέχρι πρόσφατα παρουσία του, όπως τα χωριά Λυκοποριά Κορινθίας, Λυκότραφος Μεσσηνίας, Λύκισσα Πυλίας, Λυκόσουρα Μεγαλόπολης, Λυκοτρύπι Ναυπλίας κτλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html